Cadillac CTS 2.0T Premium

Nieuwe Amerikaanse standaard

Een viercilinder motor die ook in een Opel Insignia ligt, leveren in een grote Cadillac. Is dat geen heiligschennis? Je zou het zeggen, maar na een paar dagen sturen durven we te beweren dat daar zeker geen sprake van is. In tijden van downsizing kijken we nergens meer van op, maar als we gewoon de feiten eens op een rijtje zetten is dat te verklaren. Bijna zeven jaar geleden reden we de topklasser STS uit de Cadillac-stal. Die peurde 325 pk en 427 Nm uit een 4,5 liter metende V8. Deze CTS haalt uit de helft van de motorinhoud en het aantal cilinders redelijk gelijkende prestaties: 276 pk en 400 Nm. En het belangrijkste van alles is dat de prestaties oneindig veel levendiger zijn. Het blok is redelijk snel bij de les en kan tegelijkertijd lekker 'doorhalen'. De motor voelt ondanks de relatief kleine afmetingen toch royaal aan, zoals dat bij een Caddy hoort. Een prima vervanger van de Amerikaanse standaard van weleer dus.

Een andere Amerikaanse eigenschap waar Europeanen graag de draak mee steken, is natuurlijk dat een Yank vooral rechtdoor moet rijden en zich niet met bochtenwerk moet gaan bemoeien. Daar is gelukkig geen sprake meer van. De wegligging is simpelweg goed voor elkaar. Bij wat steviger stuurwerk geeft het onderstel geen krimp, terwijl het comfort hoog blijft. Ook het sturen zelf is zoveel beter dan voorheen. Er is nog wel ruimte voor verbetering, maar dat zit hem meer in de finesses en persoonlijk voorkeuren. Eigenlijk is de sportstand wat ons betreft een prettige 'default', maar niemand houdt de bestuurder natuurlijk tegen om deze standaard in te schakelen. De zestraps automaat schakelt soepel op en blijft continu op de achtergrond. Wie dat wil kan hem met de flippers overrulen of permanent overnemen met de knop boven op de pook, die doet denken aan een fire-button op een ouderwetse joystick. Maar eerlijk? Laat de techniek maar lekker zelf zijn werk doen.