Audi TT RS Coupé 2.5 TFSI quattro

Hitsig

Dat schakelen gaat trouwens met een aangepast pookje, die korter is dan die van een normale TT en kortere schakelwegen kent. Het is zaak om je aandacht erbij te houden, want de versnellingen liggen dicht bij elkaar, vooral de 'drie' is lastig in te leggen. Zoals het een sportwagen betaamt, voelt de koppeling zwaar aan. Ook de besturing is redelijk zwaar, al voelt die in de middenstand juist een tikkeltje vaag aan. De reactie op het gaspedaal is normaliter al behoorlijk fel, maar met een druk op de sportknop wordt de gasrespons opeens wel heel hitsig en spurt de RS er vandoor bij de lichtste beroering van het pedaal.

Met die sportknop wordt ook een vlinderklep in de uitlaat bediend. Het geluid verandert direct van een redelijke zuivere klank in een donkerbruine roffel. Vooral bij lage toerentallen klinkt de geblazen vijfpitter subliem. Langzaam optrekken van 2.000 naar 3.000 toeren is een genot voor het oor. Evenals plotseling het gas loslaten, om zo plofjes - veroorzaakt door onverbrande benzine in de uitlaat - te kunnen horen. Achteraf gezien was het helemaal niet zo erg dat er geen V6 onder de motorkap paste, deze vijf-in-lijn geeft de TT RS een eigen geluid en daarmee veel meer karakter.

Okay, met de prestaties, de rijbeleving en het motorgeluid zit het dus wel snor, maar hoe zit het met de wegligging? Die is helaas nogal braaf. Geef je teveel gas in een bocht, dan kruipt de auto langzaam over zijn voorwielen naar buiten. Op droog wegdek valt er weinig te spelen met de TT RS en moet hij het vooral hebben van zijn bloedstollende acceleratie. Want efficiënt is de aandrijving wel. Het vermogen wordt immers direct omgezet in voorwaartse beweging. Het onderstel is knetterhard: iedere oneffenheid in de weg wordt ongefilterd aan de inzittenden doorgegeven.