Geen verrassing
Qua aandrijflijnen is het aanbod gereduceerd tot één smaakje, te weten de welbekende 1.0 TSI. De versie met 95 PK is altijd gekoppeld aan handgeschakelde vijfbak, terwijl de 110 pk sterke variant alleen te verkrijgen is in combinatie met de DSG-7 automaat. Een overzichtelijk motorenpalet dus en het ziet er niet naar uit dat daar op korte termijn verandering in komt. Verwacht geen snelle RS-versie, Skoda houdt het bij het sportieve uiterlijk van de Monte Carlo. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Renault Clio en Peugeot 208 is er ook nog niets bekend over hybride of volledig elektrische versies van de compacte Skoda.
Niet veel keuze dus, maar de 95 sterke driepitter met handbak past in ieder geval prima in de testauto. Je hebt voldoende vermogen om goed met het verkeer mee te komen en met de fijn schakelende versnellingsbak is het goed toeven. De auto heeft al vrij vroeg koppel en daarom hoef je helemaal niet veel toeren te maken om vaart te maken. In de vijfde versnelling op de snelweg pakt de auto ook weer goed op, na bijvoorbeeld het afremmen voor een inhalende vrachtwagen. Terugschakelen is dan niet nodig. Het smeuïge karakter van de krachtbron is een belangrijke eigenschap van de hatchback, die op andere vlakken ook geen steken laat vallen. De auto is heel voorspelbaar en gemakkelijk te bedienen, maar verwacht geen meeslepend rijkarakter. De besturing is licht en een tikje gevoelloos, terwijl de demping op comfort staat afgesteld.
Het is eigenlijk precies zoals je het rijden met de Skoda van tevoren voorstelt, de Fabia kent geen verrassingseffect. Dat voorspelbare maakt de auto dus niet spannend, maar wel een heel prettige kilometervreter. Met een praktijkverbruik van zo'n 1 op 16 ervaar je ook geen verrassing als je op de boordcomputer kijkt.