Honda Jazz 1.4i LS

Klapstoelen

De grootste troef van de Jazz is de veelzijdigheid van het interieur. Het blijft knap hoe autofabrikanten zoveel ruimte kunnen vinden in een klein autootje. Er is ruimschoots plaats voor 4 personen en met een beetje inschikken zou er zelfs een niet al te grote vijfde bij kunnen. De voorstoelen bieden geen verrassing; ze zitten goed, geven voldoende zijdelingse steun en – belangrijker – hebben een zitting die het volledige bovenbeen ondersteund. De beenruimte op de achterbank is voldoende, maar dit deel van de auto is op zich al een verhaal apart. De verstelmogelijkheden van de achterbank zijn behoorlijk uitgebreid. Om te beginnen wordt de zitting al op een alternatieve manier omhoog gehouden door middel van een soort bioscoopachtige klapstoelconstructie en daarnaast is er een steun aan de onderkant van de zitting die zich in een bevestigingspunt op de vloer vastklikt. De twee voordelen daarvan zijn dat er in de normale stand ruimte onder de zitting is voor bijvoorbeeld een tas, en dat wanneer je de zitting omhoog klapt, dat er dan bijvoorbeeld ook een plant handig vervoerd kan worden. Net als de rugleuning kan dit in twee ongelijke delen gebeuren. Om de rugleuning plat te leggen, dien je eerst de voorstoelen naar voren te schuiven. Daarvoor zijn er op de rugleuning van de voorstoelen hendels aangebracht die dit vergemakkelijken. Op het eerste gezicht lijken die alleen maar enkele millimeters te kunnen bewegen tussen de stoel en de B-stijl, maar na enig proberen blijkt dat je ze toch om hun eigen draaipunt naar voren kunt drukken, waarna de stoel vrijgegeven wordt. Nu is er voldoende ruimte om de hoofdsteunen van de achterbank onder de voorstoelen te laten verdwijnen. Na gebruik komt de stoel niet automatisch terug in zijn originele stand. Je zult de stoel, na plaatsneming achter het stuur, weer op de gewenste stand moeten zetten. Er is nu een laadruimte gecreëerd van 1323 liter. Vervolgens is het ook nog mogelijk om de bijrijderstoel volledig achterover te leggen. Daardoor is het ook mogelijk om lange lading te vervoeren. Dit laatste verklaart ook direct waarom de stoelen niet traploos te verstellen zijn, je zou anders lange tijd moeten draaien om de stoel plat te krijgen. Met al het meubilair in de normale stand is er een nette 380 liter beschikbaar in de bagageruimte.

Het dashboard oogt robuust en volwassen. Het instrumentarium is groot en goed afleesbaar. Het zwart en de chroomkleurige accenten zorgen voor een prettige werkomgeving. Het is een wereld van verschil ten opzichte van de kleurstelling die in de modellen met de 1.2 motor is gemonteerd. Dat oogt alleen maar donker. De bedieningselementen zijn instinctief te bedienen en al met al is het een ergonomisch verantwoord geheel. Alleen het design van de fabriekradio knoppen was wel even wennen. De grote ronde draaiknop voor het volume met daar omheen de knoppen, die de radio bedienen, zal niet tot ieders smaak zijn. Het stuur en de versnellingspook voelen dun aan. De kleur van de stoelbekleding valt wat tegen. Want ondanks dat het blauw is, komt het grauw over. Het steekt gewoon teveel af tegen het zwart en het zilvergrijs dat in de rest van het interieur gebruikt wordt. De designers hadden er beter aan gedaan, als ze hadden gekozen voor dezelfde kleurstelling als in de ES. Deze ene aanpassing zou een grote verbetering zijn, Het is nu net of ze je willen dwingen om toch te kiezen voor de duurdere ES.