Mercedes-Benz E63 AMG Estate

Ingenieurswerk

Juist daar onderscheidt de E-Klasse Estate zich dan ook van zijn concurrenten. Na de lunch liet mijn tafelgenoot van Daimler mij alle mogelijkheden en systemen zien die voor de S212 ontwikkeld waren. Want achter de achterbank begint het echte ingenieurs- en ergonomiewerk van het T-Model. Dan spreek ik nog niet over het standaard elektronisch openen en sluiten van de achterklep, maar over de liefde voor alle details en de gedachten achter de variabiliteit. Zo is de E-Klasse Estate inmiddels de enig overgebleven stationcar die naar wens te voorzien is van een derde zitrij. De ruimte is daar weliswaar niet geschikt voor volwassen mannen, maar kinderen vinden er een prima plek en hebben evengoed bekerhouders en vakjes tot hun beschikking. Ongetwijfeld is de meerprijs van de opklapbare zitrij zoals het bij MB gebruikelijk is gortig, maar je krijgt daarvoor wel een achterzijde die onderhuids volledig ontwikkeld is op een aanrijding van achteren: ook daar zitten de kindertjes dus gewoon veilig.

Deze optie is in de VS erg populair, maar in Europa zullen consumenten eerder kiezen voor het pakket waarmee je de laadruimte kunt indelen en de lading kunt vastzetten. Je koopt daarmee een railsysteem waarop aluminium rekken te monteren zijn die de spullen in de laadruimte vasthoudt. Allemaal uiteraard perfect afgewerkt en eventueel op te bergen in een uitsparing onder de bodem als je het niet gebruikt. De echte details die de Estate echter zijn schoonheid brengen zijn de kleine dingen: de twee handles die de achterbank laten wegklappen, het afdekzeil die je in dat geval aan de rugleuning kunt monteren om als veiligheidsnet tussen voorstoelen en bagageruimte te fungeren en het stukje plastic dat je uit de bodem trekt en over de achterbumper heen legt zodat de vieze hond die achterbumper en chromen sierstrip niet beschadigt.