Suzuki Swift 1.3i-16V GLS

Het rijden

Als ik de startmotor in werking stel hoor ik een angstaanjagend hard geluid. Het lijkt wel of er geen isolatie tussen de motor en het interieur zit. Maar eenmaal stationair lopend is de 1300-motor nauwelijks te horen. Tijdens het optrekken komt het motorgeluid weer duidelijk de cabine binnen en bij hogere snelheden zijn banden- en windgeruis ook niet van de lucht wat een onrustige indruk geeft.
Bij snel wegrijden is het wel even erg hebben in de koppeling, niet te bruusk met hem omgaan want dan voel je de motor erg kantelen in zijn rubbers. Dit is ook voelbaar als er ver in de toeren wordt door getrokken en snel geschakeld wordt. Als het om acceleratietijd gaat kan dit toch wel een paar tienden schelen en het gevoel is gewoon irritant. Het geluid wat de motor voortbrengt is gelukkig niet van dien aard dat het vervelend is om naar te luisteren, maar soms verlang je er toch wel naar dat hij zich even koest houdt.
De standaard aanwezig vijfversnellingsbak schakelt probleemloos. Heel soepel klik-klakt de pook door het H-patroon. De koppeling is, zoals gezegd soms wat bijterig. Een wat grotere marge in het aangrijpingspunt is welkom, wel is het punt waarop de koppeling vrijkomt goed voelbaar zodat het niet vaak voor zal komen dat de motor afslaat.

De Swift beschikt over snelheidsafhankelijke stuurbekrachtiging. Van deze functie is weinig te merken, de besturing verricht onopvallend de bevelen van bestuurder en is direct genoeg. Heel eenvoudig is de Swift daar te plaatsen waar je wilt. Het onderstel is stevig maar toch comfortabel. Verkeersdrempels waar bijvoorbeeld de Opel Corsa overheen bonkt, verwerkt het Swift-onderstel met gemak. De veer-/dempercombinatie is ook in snel aangesneden bochten voor elkaar, de koets helt weinig over en schuift pas als het érg hard gaat over zijn voorwielen weg. De testauto is voorzien van Continental PremiumContact banden. Door eerdere ervaringen met deze banden op een Opel Zafira kan ik zeggen dat ze ook de Swift een goed weggedrag bezorgen. De grens van wat mogelijk is ligt ver en pas in snel genomen korte bochten beginnen de banden te piepen. Op dwarsrichels in een bocht is het wel even uitkijken, als hier te snel overheen gereden wordt in combinatie met gas loslaten doet de achterkant een stap opzij. Over het algemeen komt de Swift heel volwassen over wat weggedrag betreft.

De prestaties van de Swift 1.3 vallen niet tegen, maar echte voorwaartse drang is hem vreemd. Dat kan natuurlijk ook niet verwacht worden van een auto van 965 kilogram met een dergelijk motor. In de stad komt de Swift vlot op snelheid, maar even van 60 naar 100 km/h inhalen of invoegen op de snelweg en snel naar de 120 km/h spurten is er in de vierde en vijfde versnelling niet bij. De motor levert zijn maximale koppel van 116 Nm dan ook pas bij 4200 toeren per minuut en dat is merkbaar. Als de toerenteller boven het cijfer 4 komt gaat de zestienklepper eindelijk lekker van kiet. Het zou al een heel eind schelen als de laatste twee versnellingen wat minder lang zouden uitvallen. Gunstig voor het verbruik uiteraard, maar voor lekker doorrijden is deze configuratie minder geschikt.
De remmen behoeven slechts een lichte pedaaldruk en het ABS grijpt in noodgevallen keurig op de achtergrond in.
Kortom, wat rijden betreft is de Swift 1.3 een lekker wagentje zij het met wat aantekeningen.