Audi A6 2.4 MT Proline

Het rijden

Bij het wegrijden met de auto valt je direct het ontbreken van de normale handrem op. Deze is in de A6 namelijk onder een knop te vinden. Het levert extra ruimte op in het interieur, dat wel, maar echt handig is het niet. Wanneer je wegrijdt met de auto springt de handrem er automatisch af. Dit gaat echter gepaard met een behoorlijke schok, dus in het dagelijkse gebruik haal je de handrem er eerst zelf af voordat je wegrijdt. Bij een hellingproef ben je echter eerder geneigd gewoon je voet op de rem te houden, omdat de elektrische handrem gewoon lastig is in de omgang. Steeds dat knopje indrukken of omhoog trekken, niet echt handig. Misschien een idee voor de toekomst: een knopje voor de handrem op het stuur. Deze zit dan beter binnen handbereik dan in de huidige opstelling.
De Multi Tronic automaat waarvan de A6 is voorzien, valt in de basis te vergelijken met de oude dafjes. Geen stapsgewijze overgang van verzet naar verzet, maar een volcontinue overgang. Hierdoor zal bij rustig versnellen de toerenteller nagenoeg op dezelfde plek blijven staan, een aparte gewaarwording. Het levert een heel continu motorgeluid op. Voor de mensen die graag de motor horen zijn er drie opties: vol het gas intrappen, de automaat in de Sportstand zetten of zelf schakelen. Want wanneer je vol het gas intrapt reageert de auto net zoals elke andere auto en trekt deze met vol motorgeronk op. Wanneer je de automaat in de S(port)stand zet zie je direct de toerenteller met zo’n 1000 tpm stijgen en reageert de motor veel heftiger op het gaspedaal, ideaal voor snelle inhaalmanoeuvres of stoplichtsprintjes. Voor het dagelijkse verkeer is het echter te nerveus en zul je gewoon de D(rive) gebruiken. Dan is er nog de laatste optie: zelf schakelen. Zelf schakelen kan normaal alleen door het pookje naar rechts te duwen en naar voren of achter te trekken om te schakelen. Voor het schakelen zijn er zeven verzetten waaruit je kunt kiezen. Onze testauto is tevens ook voorzien van flippers achter het stuur voor het echt “Formule 1”-effect. Deze kun je op elk gewenst moment gebruiken zonder ook maar aan het pookje te hoeven zitten. Wanneer je acht seconden niet geschakeld hebt zal de automaat zelf weer het roer overnemen en het juiste verzet zoeken. Leuke optie maar eigenlijk compleet overbodig, omdat de automaat al zo subliem is dat zelf schakelen, behalve in de bergen, nooit in je op zal komen.

De 177 pk en 230 Nm die de 2.4 motor levert zorgen ervoor dat je met automaat in de S-stand in 9.2 seconden op 100 km/u zit. Dit gaat goed op een droog wegdek, echter wanneer het wegdek enigszins vochtig is hebben de voorwielen soms voelbaar moeite alle krachten om te zetten in voorwaartse snelheid. Op dat moment voel je de elektronica ingrijpen om te zorgen dat je toch vooruit komt. Ook bij een krappe rotondetest voel je wanneer je harder dan 50km/u gaat, dat het onderstel moeite heeft en de elektronica een handje helpt. Maar over het algemeen is de wegligging subliem. Bochten zijn met bovengemiddelde snelheden te nemen zonder dat je ook maar het gevoel hebt dat het de auto teveel wordt.
Ook op de Autobahn staat de A6 zijn mannetje. Een kruissnelheid van 180 km/u is zonder moeite te bereiken. Daarna duurt het allemaal wat langer en bij zo’n 200 km/u is de fut er echt uit. De top hebben wij niet gereden maar deze zou volgens fabrieksopgave op 226 km/u liggen. Ook op de door ons gereden snelheden gedraagt de a6 zich voorspelbaar en tot zo’n 170km/u valt het windgeruis nog binnen de perken.
Dan weer terug in de stad, een krappe parkeerplek maar wel bijna vijf meter auto. Gelukkig ook een auto met parkeersensoren voor en achter, ideaal. Het is even wennen om alleen op de piepjes te vertrouwen en niet gelijk te stoppen zodra je het eerste piepje hoort, zodra je hiermee gewend bent kom je in veel meer parkeerplekken dan je zelf had durven dromen. Het is alleen wel jammer dat Audi niet net zoals in de 5-serie ook op het scherm laat zien waar het obstakel zich bevindt.