Het rijden
Het begint al meer en meer gemeengoed te worden, maar ik had het nog niet eerder op een testauto aangetroffen: Key-less entry. Met de sleutel in je jaszak kun je door op het knopje op het handvat te drukken, de deur ontgrendelen. Ook voor het laten ontwaken van de motor kun je de ‘sleutel’ ongebruikt laten. Op de plek waar normaliter de sleutel huist, zit nu een soort van vaste, niet verwijderbare sleutel waarmee je de auto start. Hiervoor dient natuurlijk wel de afstandbediening in de auto aanwezig te zijn. Eenmaal de 2 liter gestart heb je de beschikking tot 140 pk bij 6000 tpm en 183 Nm bij 4000 tpm. Cijfers die tonen dat de motor hard moet werken. Tijdens de acceleratie (0-100 in 12,5) laat de 4 cilinder zich flink horen om, eenmaal aangekomen op de kruissnelheid, zich vervolgens in stilte te verhullen. Mocht je echter een noodstop moeten maken, dan kun je erop vertrouwen dat deze actie in een nette rechte lijn zal verlopen. De Vitara is geen bochtenridder, want tijdens de minirotondetest kwam de snelheid niet hoger dan 35 km/u en daarbij lieten de banden luidruchtig merken dat ze het niet met deze behandeling eens waren. Ook helde daarbij de koets een beetje over. Niks schokkends overigens, dit gedrag vind je bij de meeste auto van dit soort omdat dit door de hoge bouw bijna niet te voorkomen is. Pas je je rijstijl aan op deze auto, dan wordt het gewoon een prettig rijdende auto: De stuurbekrachtiging haalt een hoop werk uit handen en het schakelpatroon laat zich voltooien zoals dat in een Japanner hoort. Ook het rijcomfort staat op een hoog plan, oneffenheden en dwarsrichels worden netjes verwerkt. Binnen in de auto zul je ze wel voelen, maar niet zo erg dat je vullingen uit je tanden vallen.