Hybride?
Eén van de voordelen van de modelwijziging vind je in het vooronder van de Panda. Daar is een 999 CC driecilinder gekoppeld aan een versnellingsbak met zes versnellingen. Als je ooit in de Panda Twinair hebt gereden, herken je de Panda niet meer terug. De resonanties en schelle motorfietsgeluid hebben plaatsgemaakt voor een soepele en op de achtergrond blijvende driecilinder. Het motortje loopt mooi en alleen bij een stevige acceleratie laat hij duidelijk van zich horen. En zelfs dan klinkt hij heel prettig. Met de zes verzetten help je de auto eenvoudig naar het juiste toerenbereik, waarna de auto gretig oppakt. Tot op zeker hoogte dan, want verwacht geen topprestaties van de 70 pk sterke éénliter. Maar voor het meekomen met het verkeer heb je echt niet meer nodig.
Wat meehelpt is dat Fiat de Panda heeft voorzien van een mild hybridesysteem, dat de auto van iets meer kracht voorziet bij acceleratie. In een lithium-ion accu wordt energie opgeslagen dat onder andere vrijkomt bij het remmen. Veel autofabrikanten gebruiken dit systeem al jaren en geven er weinig ruchtbaarheid (zoals BMW met haar EfficientDynamics), maar voor andere merken is het voldoende om de auto het predicaat Hybrid mee te geven. Verwacht niet het accupakket van een hybride als een Prius, want de 12 Ah accu is in capaciteit vergelijkbaar met een powerbank voor je telefoon. Helemaal elektrisch rijden is dus zeker niet mogelijk, zodat je kunt stellen dat de benaming Hybrid voor deze Panda lichtelijk overdreven is. Je merkt dat de accu oplaadt als je het gaspedaal loslaat, want dan is van uitrollen bijna geen sprake. Wel heb je profijt bij bedienen van het stop- startsysteem, dat snel reageert. Zo slaat vlak voor het stilstaan bij een verkeerslicht de benzinemotor al uit. Zodra je de koppeling weer intrapt, kun je weer wegrijden. Of het komt door de fijne nieuwe 1.0 van Fiat of de toevoeging van het elektrisch systeem weten we niet. Maar het testverbruik van bijna 1 op 20 is heel netjes te noemen voor de hogere Panda Cross.