Mazda CX-80 2.5l E-Skyactiv PHEV Takumi

Massa in beweging

En daarvoor heb je heel wat vermogen en trekkracht nodig, niet in de minste plaats omdat de CX-80 van zichzelf al geen lichte jongen is. De Mazda weegt minstens 2.140 kg, dus het is maar goed dat 327 paarden staan te trappelen om met de SUV aan de haal te gaan. Dan hebben we het wel over het gecombineerde vermogen, dus wanneer de batterij ook is opgeladen.

Het blijkt in de praktijk meer dan voldoende om een groot gevoel van snelheid te bieden in de kolossale auto. In 6,8 seconden is de 100 km/h bereikt, een seconde trager dan de CX-60. Toen we het kleinere broertje reden, merkten we dat er nog wat strubbelingen waren in de samenwerking van elektro- en brandstofmotor. Het in- en uitschakelen van de krachtbron ging niet onopgemerkt en zorgde voor haperingen in de aandrijflijn. Inmiddels zijn die problemen grotendeels opgelost, al merken we nog steeds dat rijden met de CX-80 enige gewenning vraagt. Je moet de auto een beetje leren begrijpen, zo ontdek je dus dat het gaspedaal volledig intrappen niet heel bevorderlijk is voor de comfortervaring aan boord. De motor gaat flink loeien, de versnellingsbak lijkt het allemaal niet echt bij te kunnen benen en pas na een seconde of twee komt de boel op gang. Je kunt veel beter halfgas accelereren, waarbij de auto nog steeds ontzettend snel blijkt te zijn en de versnellingsbak veel vloeiender presteert. Het is dus geen auto die je als een jas aantrekt en volledig doorhebt na de eerste testkilometers. Los van de aandrijflijn heeft de auto juist wel alle capaciteiten om dat voor elkaar te krijgen. Zo is de wegligging voor een zware auto als deze echt goed, remt de auto lekker trefzeker en stuur je zwaar en direct, waardoor de auto heel goed te plaatsen is. Van overhellen is zelden sprake en eenmaal op pad met de CX-80 vergeet je snel dat je met een forse auto onderweg bent. Hoe anders is dat met manoeuvreren op lagere snelheid, want bij inparkeren of op rotondes merk je wel dat dit geen kleine jongen is. Een ander kritiekpuntje dat we op de CX-60 hadden was de vrij starre achteras.

Op slecht wegdek stuiterde de achterkant van de auto bijna en dat was weinig gerieflijk. De CX-80 gedraagt zich keuriger, al merk je op korte oneffenheden nog steeds dat de achteras vrij stug is geveerd. Maar over de gehele linie merken we duidelijke verbeteringen in aandrijflijn en onderstel, zodat je (misschien na wat gewenning) een prima balans tussen rijbeleving en comfort hebt met de CX-80.