Het interieur
De eerste kennismaking met het interieur van de Exige vergt enige inspanning. Natuurlijk moet je al even goed bukken om met je hele lichaam onder de dakrand door te kunnen, maar neem daarbij nog een hoge dorpel (minstens 10cm boven de onderrand van de deur) ter bescherming van de inzittenden en je kunt je voorstellen dat het instappen enige handigheid vereist, maar na verloop van tijd word je er vanzelf handig in. Eenmaal in de auto, voel je je als een vorst. De keiharde kuipstoelen houden je helemaal in de greep en met de benen haast gestrekt vooruit, waan je je haast met je achterste rechtstreeks op het asfalt. Overigens zal later tijdens de rit blijken dat de extreem sportieve stoelen ook hun nadelige kant hebben.
Het dashboard, voor zover daar sprake van is, is sober te noemen. En dan te bedenken dat we hier met de meeste luxe uitvoering te maken hebben. Namelijk die mét airco, een radiootje en elektrisch bedienbare ramen. Het moge duidelijk zijn dat gewichtsbesparing bij deze auto een belangrijke factor is in het kale interieur. Geen nutteloze knopjes en friemeltjes, die je voor het rijden op zich toch niet nodig hebt. De bovenkant van het dashboard is bekleed met een soort alcantaraleer. Op zich niet het mooiste geheel, maar ik begreep dat dit te maken heeft met het uitbannen van vervelende reflecties op het dashboard. Achter het lekker in de hand liggende, kleine sportstuurtje, bevinden zich de twee klokken waarbij de snelheid en toeren zijn af te lezen. Met name de toerenteller springt in het oog door zijn schaalverdeling tot 10.000 rpm. Opvallend detail daarbij is dat er voor het toerengebied van 0 tot 3000 rpm naar verhouding aanmerkelijk minder ruimte is gereserveerd dan voor het stuk daarboven. Dit zegt genoeg over de bedoelingen van deze auto. Het kleine aluminium pookje, het enige nog niet genoemde object tussen al het kale aluminium plaatwerk, draagt alleen nog maar bij aan het gevoel dat deze Exige S geen lieverdje is.
Het zicht is tweeërlei. Naar voren is het prima. De niet al te grote ruit zit toch op een perfecte hoogte om goed zicht te geven. Naar achteren is het minder. Ten eerste om je door de motor en spoiler helemaal geen zicht door de auto naar achteren hebt (de binnenspiegel is dan ook achterwege gelaten) en ten tweede omdat de zijspiegels niet al te groot zijn. Overdag wil het wel, maar probeer ’s avonds niet achteruit een donkere garage in te parkeren, want dat valt niet mee. Mede omdat de diepte slecht te schatten is in de kleine spiegels. Gelukkig is deze auto ook bedoeld om vooruit te gaan.
Wat betreft praktische ruimte? Laten we daar maar over ophouden. Het 112 liter metende bagagebakje achter de motor zegt met de waarschuwing ‘maximaal toegestane massa: 50kg’ genoeg.
