Cadillac BLS 1.9D Elegance

Het rijden

De dieselmotor belooft op papier een snelle metgezel te zijn. Met zijn 320 Nm en 150 pk verwacht je een auto die altijd voldoende trekkracht paraat heeft. De opgegeven prestaties zijn ook hoog te noemen, maar toch mist de motor onderin helaas trekkracht. In de onderste regionen is hij niet zozeer langzaam maar zorgt het ervoor dat de motor niet een lekker smeuïg en soepel karakter heeft zoals andere diesels in de klasse dat wel hebben. Kom je echter tussen de 2000 en 3000 toeren dan gaat de auto er lekker vandoor en liggen hoogst illegale snelheden voor het grijpen. De automaat die in deze Cadillac ligt past goed bij de motor, omdat hij ervoor zorgt dat de motor doorgaans boven de 2000 toeren blijft waar hij dus het meeste kracht heeft. De geluidsproductie is dan echter behoorlijk en het zou geen slechte programmering zijn als de automaat bij langer aanhouden van een constante snelheid een trapje hoger zou schakelen om de motor qua toeren in te dammen en dus en passant het brandstofverbruik te verminderen.

De manuele stand die de automaat kent zou soelaas kunnen bieden, aangezien je dan zelf bepaalt of je hem in - bij wijze van spreken - de vijfde of de zesde trap zet. Helaas is de automaat ook als je zelf de touwtjes in handen neemt eigenwijs en gaat hij zonder pardon terug van de zesde naar de vijfde trap. Dat betekent dus dat de manuele stand alleen bruikbaar is als je gewoon even met de knopjes op het stuur wilt spelen, want mocht je teveel uit de band springen dan neemt de automaat de beslissingsbevoegdheid zonder pardon van je over. Daarnaast heeft de automaat een nare eigenschap bij het inschakelen van de kickdown. De motor joelt het dan uit alsof hij gesmoord wordt en dat is echt een comfortverlagende factor en past niet bij het chique karakter van de BLS.

Het lijkt nu misschien alsof de motor en de bak niet echt bij elkaar en de auto passen, maar dat is zeker niet het geval. De motor past bij normaal gebruik prima bij de auto en de automaat doet dan ook keurig zijn werk. Geef je namelijk een flinke dot gas zonder kickdown dan vliegt de BLS er van tussen en geeft de automaat je een relaxt gevoel. Het is puur bij redelijk intensief gebruik dat de automaat niet helemaal doet wat hij zou moeten doen en dat hij niet overschakelt naar de geluidsreducerende en brandstofverlagende hoogste trappen.

Qua rijdynamiek is de Cadillac zeker geen doorsnee Amerikaan. In bochten blijft hij lekker neutraal en vlak liggen. De besturing is daarbij lekker informatief en geeft je veel gevoel met behoud van comfort. De banden van de testauto hebben hierbij ongetwijfeld een rol gespeeld, want Pirelli P Zero’s staan bekend om hun sportieve en informatieve communicatie. Het onderstel van de BLS past hoe dan ook heel goed bij deze banden want zeker voor een voorwielaandrijver is er weinig onderstuur te ontdekken en is hij altijd scherp genoeg. Wel kent de auto gripproblemen die inherent zijn aan het forse koppel dat deze auto heeft, maar als je niet te kwistig met het gaspedaal omspringt heb je geen last van aandrijfkrachten op de voorwielen. Het comfort dat Cadillacs traditiegetrouw kenmerkt bezit deze BLS evengoed, want de auto blijft ten allen tijde een comfortabele en rustgevende metgezel.