Amerikaanse weldaad
Bij het opentrekken van de deur komt de geur van leer je uit de auto tegemoet. Uiteraard zijn de stoelen omtrokken met een glad soort, zandkleurig leer, maar ook de middenarmsteun en de bekleding van de portieren zijn met leer bekleed. Het begrip ‘volledig elektrisch verstelbaar’ krijgt bij de relatief zachte voorstoelen in deze STS een compleet nieuwe betekenis, want met de knopjes in de vorm van een stoel aan de zijkant waarmee je de zitting en leuning in ieder stand kan zetten staan niet alleen. Naast de acht verstelmogelijkheden die je dan al hebt, zijn de lendensteunen ook elektrisch op nog eens vier manieren te verstellen. Een onaangename positie is er dus niet meer bij voor de STS-bestuurder of bijrijder. Ook al niet omdat je de stoelen naast verwarmen ook nog eens kan ventileren. Waar je voorin dus kan zitten als een vorst, is de tegenstelling op de achterbank erg groot. Niet omdat de zitting ondermaats is, maar juist vanwege de ruimte. Die valt behoorlijk tegen voor een auto van dit formaat. Het hoofd gaat rakelings langs de hemel en de knieën moeten in een uitsparing van de voorstoel geplaatst worden. Personen van iets meer dan gemiddelde lengte zullen dus grote moeite hebben om een prettige positie te vinden en dat kan en mag natuurlijk niet in een auto uit deze klasse. Waar wel weer veel ruimte te vinden is, is in de kofferruimte. Met 464 liter moet je veel mee willen zeulen om deze ruimte helemaal te vullen.
De rest van het interieur sluit qua kleurstelling goed aan bij het zandkleurige leer. Het kunststof van het dashboard is opgetrokken uit twee tinten die goed bij de kleur van het leer passen. Daarnaast maakt het eucalyptushout dat verwerkt is in het interieur de warme uitstraling compleet. De afwerking en de gebruikte materialen zijn goed te noemen, al moet gezegd dat het materiaal van het bovenste kunststof deel van het dashboard wel wat op het randje bungelt van wat acceptabel is in auto die wil concurreren met premium topklassers.
De instrumenten in de auto laten zich vrijwel allemaal heel makkelijk bedienen en het is zelfs mogelijk om een en ander middels spraak te bedienen. Vrijwel allemaal, zeg ik, want het navigatiesysteem springt toch wel heel erg uit de toon. Tot op de laatste dag dat de auto weer terug moest naar de importeur was het continu ruzie tussen het navigatiesysteem en uw tester. Het touchscreen zou normaal gesproken toch moeten betekenen dat de bediening heel gemakkelijk is, maar als je geen flauw idee hebt wat de pictogrammen betekenen, wordt het al vrij lastig. Kom je daarnaast regelmatig niet in de gewenste menu’s, waar je eindelijk dacht dat je ze wist te vinden, dan is het erg vervelend om even iets snel in te voeren. Wellicht dat je na het bestuderen van de handleiding een hoop progressie kan boeken in de bediening, maar eigenlijk zou dat voor de veelgebruikte basisfunctie niet nodig moeten zijn. Voor de rest voert het multimediasysteem prima zijn functie uit. Het geluid is zelfs fantastisch te noemen, maar wat wil je met een Bose 5.1 surround systeem met maar liefst vijftien speakers. Dat dit niet zou misstaan in een bioscoop heeft Cadillac ook begrepen, want het systeem is ook voorzien van een TV en DVD-functie.
De snelheidsmeter is groot aanwezig achter het stuur, maar toch heeft Cadillac gemeend dat het beter moest kunnen en daarom hebben ze een vernuftige head-up display gemonteerd in de STS. Een systeem dat verwerkt is in het dashboard projecteert de snelheid met een lichtbundel op de voorruit. Het werkt erg prettig, omdat je zo je blik op de weg kan houden en toch je snelheid continu in de gaten hebt. Omdat je er ook makkelijk dwars door heen kan kijken, is het niet storend aanwezig. Ook de navigatie-instructies of audio-informatie kunnen zo geprojecteerd worden. Naast een alleraardigste gadget, dus ook een dikke plus op het gebied van veiligheid.
