Lancia Ypsilon 1.4 16v Sport by MomoDesign

Sport?

De MomoDesign-Ypsilon is alleen verkrijgbaar in combinatie met de uitvoering ‘Sport’ en de 1400 zestienklepper van Lancia. Deze krachtbron levert een maximaal vermogen van 95 pk en een koppel van 128 Nm. Geen verkeerde waarden voor een autootje van nog geen 1000 kilo. Toch voelt de auto totaal niet als ‘Sport’ aan. Door de hoge zitpositie heb je ook al niet echt de entourage om de Lancia eens flink op zijn staart te trappen. Maar goed, in Italië weten ze toch wel wat sport betekent als toevoeging tot een automodel, dus het zal toch ergens moeten zitten. Wanneer je besluit om zeer laat op te gaan schakelen komt eindelijk het sportieve karakter bovendrijven. Pas na 4000 toeren per minuut lijkt de motor ineens wakker te worden en merk je naast het rauwere motorgeluid dat de Lancia behoorlijk krachtiger voortgestuwd wordt. Blijkbaar vertoont de vermogensopbouw een behoorlijke piek hoog in het toerengebied en is het contrast met een kleiner aantal toeren best groot. Dat verklaart ook dat je de 95 pk niet echt ervaart als je in het stadsverkeer mee gaat, want daar is nu eenmaal niet de mogelijkheid om flink toeren te maken. Het was prettiger geweest als – een deel van – het vermogen al wat eerder beschikbaar zou komen, zodat je net wat meer pit ervaart. Ook het indirecte gaspedaal werkt niet echt mee aan een ‘Sport’-beleving.

Dat klinkt allemaal erg beroerd, maar zo is de werkelijkheid gelukkig niet. Als deze Ypsilon de toevoeging ‘Sport’ niet had meegekregen, had je ook die verwachtingen niet gehad. De kleine Lancia is namelijk wel een heerlijk autootje om je mee op de weg te begeven. De motor snort lekker rustig door en neemt je makkelijk mee in de verkeersstromen. Je hebt vooral een heel comfortabel gevoel als je de Ypsilon bestuurt. Je hebt goed overzicht en de auto is zeer prettig wendbaar. Met name in de kleine ruimtes in bijvoorbeeld een drukke stad merk je dat deze combinatie ideaal is. Nauwe straatjes, krappe bochten en smalle parkeervakken zijn geen probleem voor de Ypsilon. Het sturen zelf gaat zeer licht, maar is wel scherp genoeg om precieze instructies door te geven aan de voorwielen.

Een prima stadsautootje dus, maar niet alleen dat. Het grote euvel van de auto’s die in die categorie worden geplaatst is vaak de kruissnelheid ervan en de fysische grenzen die daarmee opgezocht worden. Niet zelden gaat dit gepaard met trillingen of een lichte besturing die de bestuurder niet echt een zeker gevoel geven. Dat is bij deze Ypsilon opmerkelijk anders. Bij snelheden van 150, 160 zit je zeker nog niet aan het eind van het latijn, maar ligt de auto nog steeds zo vast als een huis op de weg. Een van de redenen dat dit nog goed te doen is, ligt in het feit dat aan de motor een handmatige zesbak is gekoppeld. Overigens is het ook mogelijk de automatische DFN-bak (Dolce Far Niente) in deze Ypsilon te bestellen. Al met al is het dus met name een comfortabele auto, zowel in de kleine ruimtes op lage snelheid als in de uitgestrekte ruimtes op hoge snelheid.