Citroën C1 1.0i Ambiance

Het interieur

Een eerste blik op het dashboard van de C1 bewijst dat het in een auto van niet meer dan € 10.000 tegenwoordig geen kale boel hoeft te zijn. De carrosseriekleur komt dan wel vaak terug aan de binnenkant van de portieren en de vloerbedekking is heel eenvoudig, maar de besparing moet ergens vandaan komen. Het diepe dashboard is weliswaar gemaakt van harde soorten kunststof, maar ik heb geen afwerkingsmissers kunnen ontdekken. Alle delen zitten keurig op elkaar aangesloten. Het stuur dat van een soort rubberachtige kunststof is gemaakt voelt zelfs best lekker aan. Dat stuur is in hoogte verstelbaar, al kan je beter spreken van “in laagte verstelbaar”. Lager ingesteld dan de bovenste stand is niet meer prettig sturen. Dit komt ook doordat de bestuurdersstoel niet omlaag kan. De zit is nu best hoog en zelfs iets voorover gebogen. Na een aantal kilometers went deze zitpositie wel, al is het niet mijn favoriet. De rugleuning van de bestuurdersstoel is met een moeilijk bereikbare hendel aan de linkerkant van de stoel in stapjes verstelbaar. Waarschijnlijk is er om kosten te besparen geen onderscheid gemaakt tussen bestuurders- en passagiersstoel, want ook daar zit hij links (en dus wel goed bereikbaar). Veel knoppen zijn er in zo’n goedkoop wagentje natuurlijk niet te vinden. Maar degene die er wel zijn, het hoogst noodzakelijke pakket dus, is prima bereikbaar.

De verwarming is met twee ronde schijven in te stellen, deze bediening kan wat beter. De optionele radio/cd-speler (met AUX-ingang) heeft lekker grote knoppen, alleen het geluid kan veel beter. De speakers zitten overigens niet in de deuren, maar bovenop het dashboard. Het meterpaneel is uiterst bescheiden, met alleen een snelheids- en brandstofmeter. De toerenteller zit als een soort oor links van de snelheidsmeter. Deze kost samen met de audioinstallatie € 400 op de Ambiance-uitvoering. De meters zitten op de stuurkolom zodat ze bij het verstellen hiervan mee bewegen. Waar de C1 echt in uitblinkt is opbergruimte. Wat een bakjes en vakjes van formaat!

Op de kleine achterbank gaat het er niet overmatig ruim aan toe. Mensen van 1,80 meter die achter zichzelf gaan plaatsnemen zitten met hun kruin tegen het dak en met hun knieën tegen de rugleuning van de voorstoel. Voetenruimte is er overigens wel voldoende. De hoofdsteunen zijn voor deze mensen eigenlijk niet bruikbaar. Maar voor kinderen van huismoeders is het waarschijnlijk wel te doen. Daarom is de achterbank, heel veilig, uitgerust met isofix bevestigingspunten. Om wat frisse lucht binnen te laten kunnen de achterpassagiers hun zijruitje open klappen. Eveneens behoorlijk krap is de bagageruimte. Ik denk niet dat hier een boodschappenkrat in past. Uitbreiding is mogelijk door de achterbankleuning in delen om te klappen door aan twee lusjes in de kofferbak te trekken, heel eenvoudig.