Mercedes-Benz B-Klasse B170

Het rijden

Als ik de auto start, in de D zet en de voet van de rem haal, komt de B in beweging. Langzaam geef ik was gas en we rijden soepel weg. Even zo soepel stuur ik het eerste bochtje om. Alles gaat zo makkelijk als een mes door een pakje boter. Het moge duidelijk zijn dat ook in het rijgedrag comfort het toverwoord is.
Als we eens wat bochtjes hebben gedraaid komt het eerste stukje 80-weg in zicht. Tijd om hier het gas eens even wat dieper weg te trappen. Hé... er gebeurt niets. Nog maar even iets dieper dan... nog niks. Ik kijk op de teller en tot mijn verbazing rij ik al meer dan 80. En ik merk er helemaal niks van. Later blijkt ook op een stukje snelweg waar ik echt even door kan rijden, dat je binnen echt geen verschil merkt tussen rustig en hard rijden of tussen een flink acceleratie of constante snelheid. Toch moet gezegd dat acceleratie voor deze motor niet onaardig is, maar dat moet dus blijken uit een blik op de snelheidsmeter in plaats van de 'gewone rijervaring'.
Opvallend is ook dat bij een lichte acceleratie het toerental constant blijft. Dit komt door de duwband-techniek van de automaat. Een techniek zoals vroeger in een DAF vindt zijn weg terug in deze automaat. Geen schokkende schakelingen dus van de automaat zoals vroeger, maar een constante 'schakeling'.
Ook de afstelling van de vering is zacht. De auto absorbeert de meeste oneffenheden in de weg. Pas als het echt bont wordt met de weg ga je het binnenin voelen.
Als je het mij vraagt is dit al met al wat teveel comfort. Ik wil persoonlijk wel het gevoel hebben dat ik zelf rijd en dat had ik in dit ritje totaal niet.