Downsizing geen noodzaak
Om in tijden van stijgende brandstofprijzen het verbruik te minimaliseren en het milieu te sparen, gaan steeds meer autofabrikanten over tot downsizing. Een motor met bescheiden cilinderinhoud gekoppeld aan een turbo, compressor of beiden wordt vaak gezien als dé oplossing om het verbruik te minimaliseren en de prestaties te behouden. Dat deze manier niet essentieel is laat Honda op een mooie manier zien. Het 2.0 blok komt nog uit de vorige Accord, maar is wel geoptimaliseerd om aan de huidige eisen te voldoen. Met een vermogen van 156pk en 192Nm en een geclaimd gemiddeld verbruik van 7,2 liter per 100km, heeft het ongeveer dezelfde prestaties als de 1.4 TSI motor van de Volkswagen Groep.
Zelfs als we de optimistische schakelindicator negeren – die de bestuurder al bij 1500tpm dwingt om op te schakelen – blijft het verbruik binnen de perken. Volgen we het schakeladvies op dan reageert de motor wel wat brommerig op de lage toerentallen. Dat het wel werkt, zien we aan het verbruik: dat tot onder de 7,0 liter per 100km daalt. Een mix van beide stijlen resulteert in een testverbruik van 7,1 liter per 100km, wat een zeer keurige waarde is voor een tweeliter blok.
Wie het nieuwe rijden aan zijn laars lapt zal ontdekken dat de Honda motor zeer goed aan het gas hangt en vrolijk toeren draait. Boven de 2.500tpm gaan alle remmen los en trekt de motor met een sportieve sound zeer vlot op. Vooral de tussenacceleraties laten een goede indruk achter, door de close ratio-achtige zesversnellingsbak worden deze namelijk vlug afgelegd. Het schakelen zelf gebeurt met korte en trefzekere slagen. Ook de besturing is met een sportief karakter gezegend, het sturen gaat met de precisie van een chirurg. De communicatie tussen bestuurder en wegdek is door het lekker zwaar sturende stuur voorbeeldig.
Bijgevolg hiervan is dat het onderstel opvalt door zijn redelijk comfortabele afstemming. Het is nog zeker niet het meest hernia vriendelijke in zijn soort, maar de demping over lange oneffenheden is opmerkelijk soepel. Kortere oneffenheden en richels in het wegdek worden daarentegen wel goed voelbaar meegegeven, wat onder andere ook zijn uitwerking op het bochtgedrag heeft. De Accord helt best wat over, maar springt vervolgens wel over kuilen en gaten heen. In te snel genomen bochten kan dit uitwerken in een kontje dat abrupt heel licht kan worden. Dankzij het aanwezige VSC – Honda's naam voor ESP – zijn zandzakken achterin niet meer nodig. Wat meer balans in het onderstel zou echter niet misstaan.