MINI Cabrio Cooper Chili

Meedogenloos

De Mini Cabrio heeft een ander motoraanbod dan de dichte variant. De Cabrio is alleen leverbaar als Cooper en als Cooper S. Beide varianten worden aangedreven door de inmiddels bekende 1.6-liter viercilinder. De Cooper perst er zonder turbo 120pk uit, de Cooper S met turbo 175pk. Beide motoriseringen worden geleverd met een handgeschakelde zesbak, een automaat behoort tot de mogelijkheden. Het starten van de Mini is al een verhaal apart. De ronde (!) sleutel dien je in een gleuf te schuiven en op de startknop te drukken. Na het openen van het dak, wat slechts 15 seconden in beslag neemt, kunnen we op weg. Opvallend is dat door de relatief lage zit en de hoge ruiten om je heen de wind vrijwel uit de auto blijft. De optionele windstopper helpt hier uiteraard flink bij. De airco regelt het geheel prima bij geopende kap. De ruimte tussen de beglazing wordt lekker opgewarmd als er een hoge temperatuur is ingesteld. Daarnaast kan de stoelverwarming ingeschakeld worden. Hierdoor wordt open rijden tijdens wat koudere, maar toch mooie, dagen heel bereikbaar.

De zestienhonderd in deze Cabrio levert zoals gezegd 120pk en daar kom je prima mee uit de voeten. De One, welke alleen leverbaar is in de dichte variant, lijkt ons echter wat onderbemeten. In de versnellingsbak roert de pook lekker van verzet naar verzet. De koppeling is daarbij lichtvoetig en prima doseerbaar. Daarnaast heeft Mini het EfficientDynamics-systeem van BMW in de Cabrio gezet wat volgens de cijfertjes een vermindering van 23 procent in CO2-uitstoot geeft. De start-stop-functie wordt standaard geleverd bij de handbak en schakelt de motor uit bij stilstand wanneer de bak in z'n vrij staat. Wanneer er weer een versnelling wordt ingeschakeld start de krachtbron weer automatisch. Ook het verbruik is volgens de fabrieksopgave flink omlaag gegaan naar 5,7 liter/100km. In de praktijk, met overigens veel stadsverkeer, bleef het verbruik steken op 7,5 liter/100km. Overigens nog steeds een prima waarde.

Dat de Mini levendig te berijden is, is inmiddels algemeen bekend. Ook in dit nieuwe exemplaar is daar gelukkig niets aan gewijzigd. Echter bij een cabrio krijgen we al een snel een bijsmaak betreft de stijfheid van de carrosserie. Bij de Mini verdwijnt die echter direct, de stijfheid lijkt in de verste verte niet te zijn verdwenen. De koets volgt op de millimeter het te volgen traject en houdt zijn koers hardnekkig vast. De vering is hier goed op berekend maar is eveneens spijkerhard. Comfort laat het onderstel maar mondjesmaat toe, maar dat weet eigenlijk iedereen wel. Een kart is het dus nog steeds! Toch valt het op dat grote en lange drempels gemakkelijk op snelheid genomen kunnen worden waarna de koets direct stilvalt.