Citroën DS3 Racing

Losse achterkant

Het soepele motorkarakter van de DS3 Racing verbloemt enigszins de zeer serieuze prestaties. Dat gebrek aan spektakel maakt hem wellicht ook minder indrukwekkend dan een Clio RS die met forse klappen aan je laat weten dat het nu wel echt heel hard gaat. Wanneer je in de Citroën lomp op het gaspedaal gaat staan zoeken de voorwielen aanvankelijk naar grip, zodra deze er is maak je grote stappen voorwaarts. De 'duw in je rug' is wel aanwezig, maar door de geleidelijke vermogensopbouw minder opvallend dan je verwacht. Toch blaast de turbo je vol de toerenbegrenzer in wanneer je niet goed oplet. Indrukwekkend, want meestal is er een duidelijke piek voelbaar waarna het vermogen snel afneemt. Het idee dat het niet al te hard gaat wordt versterkt door de prachtig gebalanceerde onderstelafstemming. Een stuggere demping, bredere spoorbreedte en grotere remschijven op de vooras zorgen ervoor dat het forse vermogen ook beheersbaar blijft. Hoewel het stuurgevoel door de sterke bekrachtiging niet veel vertrouwen inboezemt, doet het onderstel dat wel. De grenzen liggen opmerkelijk ver weg en zelfs op nat wegdek moet je aardig je best doen om de DS3 Racing tot onderstuur te dwingen. Des te opmerkelijker is het dat bij stevig remmen de achterkant een eigen leven gaat leiden en onstabiel heen en weer gaat zwiepen. De geringe druk op de achteras in combinatie met te kleine remschijven is daar waarschijnlijk debet aan.