Nog steeds variabel
Over het binnenste kunnen we kort zijn, want dat is bijna hetzelfde als dat van Phase I. Een nieuw stofje op de stoelen, andere knoppen voor de bediening van de klimaatregeling en een anders vormgegeven radio/cd-speler zijn de grootste veranderingen die je aantreft in het interieur van de nieuwe Twingo. Voor de rest is er niks gewijzigd. Dit is ook niet nodig, gezien het feit dat we hier al zeer te spreken over waren bij de test van de eerste fase van dit model. Dat het materiaalgebruik niet is gewijzigd is wel enigszins een gemiste kans. Met zijn bijzondere motiefjes ziet het er nog niet eens zo slecht uit, maar bij aanraking blijken de gebruikte kunststoffen één voor één keihard. Hoewel de zit aan de hoge kant is en het stuur bijna de knieën raakt, heeft de auto een voornamelijk ruimtelijk gevoel: je hebt niet het idee in een auto uit het A-segment te rijden. Dit gevoel wordt versterkt door de variabele ruimte op de achterstoelen. Heb je meer bagageruimte nodig - voor bijvoorbeeld de wekelijkse boodschappen - dan verschuif je de achterstoelen allebei, of slechts één naar voren. Is er nog meer ruimte nodig, dan zijn beide stoelen eenvoudig naar voren te klappen, waardoor een vlakke laadvloer ontstaat. Vervoer je echter regelmatig langere personen, dan kunnen de achterstoelen ver genoeg naar achter worden geschoven om ook de lange benen een ruime plek te geven. Wat de vermelding waard is zijn de grote buitenspiegels. Veelal zijn de spiegels mooi vormgegeven, maar is het spiegeloppervlak te beperkt om een goed uitzicht te krijgen op wat er achter je gebeurt. Renault heeft op de Twingo grote - bijna vierkante - spiegels gezet die misschien niet de mooiste zijn, maar wel een perfect beeld geven.