Speelse zakelijkheid
Van binnen krijgt de zakelijkheid van Audi al wat meer ruimte, maar toch is het voor Audi-begrippen speels te noemen. Zo zijn de ronde ventilatieroosters afgezet met een lichte, contrasterende kleur, kennen de deurgrepen een hoogstaand design en is de stoelbekleding in diverse vlakken gestikt, waarvan sommige effen zijn en andere geblokt. Op kwalitatief niveau laat Audi zien dat het gewend is aan de eisen in de hogere marktsegmenten. Alles is smetteloos afgewerkt en wanneer je met je hand reikt naar verder gelegen materialen, voel je dat zelfs daar niet bezuinigd is. Ergonomisch kunnen we van de bestuurder moeilijk kritiek vinden. Alles wat je zou willen verstellen, kent die mogelijkheid en de bediening van alle onderdelen gaat eenvoudig en logisch. Op de achterbank is de zitpositie helaas beduidend minder. Het dak toucheert de kruin bij een volwassene van gemiddelde lengte, maar vervelender vonden we de zithouding waar je door de schuingeplaatste zitting met opgetrokken knieƫn zat. En dan nog zit je tegen de voorstoelen aan. Natuurlijk blijft dit een compacte auto, maar we weten dat het beter kan en ondanks dat met de twee extra deuren ingespeeld wordt op het makkelijker vervoeren van passagiers, lijkt daar in de ontwikkeling geen prioriteit te hebben gelegen. De kofferruimte is heel gemiddeld.