Het rijden
Het blijft een heerlijkheid om naar de muziek van een 6-cilinder te luisteren, ook als deze slechts op de achtergrond zijn werk verricht. En de 3342 kubieke centimeter metende krachtbron doet zijn werk met een mooie ronde roffel, die net als bij de Santa Fe kan veranderen in een rauwe schreeuw wanneer de paarden onder de kap gevraagd wordt om hun kunsten te tonen. Dan komen er 235 pk bij 6000 tpm en 304 Nm bij 3500 tpm vrij die hun best doen om het rubber van de voorwielen de grip met het asfalt te laten verliezen. Zeker op een natte weg is het zaak om gedoseerd gas te geven wanneer je bij een verkeerslicht wegrijd. Meerdere pogingen van mijn kant om energiek weg te rijden strandde in het gehuil van de banden. Later in de rijtest, toen de weg zijn nattigheid was verloren en de plassen waren verdwenen ging het al een stuk beter.
Grappig was het moment toen ik naast een (vermoedelijke) leaserijder in de meest potente Accord diesel ging staan. Nadat het groen werd, eiste de bestuurder van de Accord het volledige vermogen van zijn motor. Zonder het uiterste te vragen van de motor reed ik bij dit stoplicht weg, en bleef eigenlijk gewoon naast hem rijden. Nog grappiger was het moment waarop hij even naar links keek en hij mij leek te vragen of dit het maximale was, dat de Hyundai kon bieden. Uiteraard binnen bepaalde grenzen, want je bent met andermans spullen bezig, maar ik ben zelf ook best competitief ingesteld, dus liet ik het gaspedaal contact maken met het tapijt en de Koreaan begon de Accord sneller dan langzaam maar zeker uit te lopen. Daarmee aantonend dat niet alleen de acceleratie van nul naar honderd in 7,8 seconden snel is, maar dat de tussenacceleratie indrukwekkende vormen kan aannemen. Hulp hierbij wordt gegeven door het opvallend lage gewicht van de auto, slechts 1639 kg weegt deze mastodont. Je zou het eigenlijk niet verwachten, maar het acceleratievermogen en de snelheidsbeleving zijn heel hoog bij deze auto.
Tussen het begin van deze rijtest en het einde zaten zo’n 7 uur, dit omdat er toch geen andere proefritten waren gepland met de Grandeur en omdat de auto speciaal voor mij naar de dealer in Purmerend was gehaald. Daardoor heb ik de auto dus ook in verschillende weersomstandigheden kunnen besturen. Bij aanvang was er sprake van een licht buitje die simpel door de ruitenwisser op de intervalstand kon worden bijgehouden. Korte tijd later realiseerde ik me dat het inmiddels fors harder was gaan regenen en dat de ruitenwissers automatisch sneller waren gaan werken. Geen wereldschokkend stukje techniek, meerdere merken hebben een dergelijk systeem, maar ik had persoonlijk nog geen eerder ervaring met iets dergelijks. Het aantal rijtesten in de regen is minder groot dan degene die droog bleven. Minder handig vond ik dat, na inschakeling van de achteruit, de beide buitenspiegels naar beneden toedraaide om daar voornamelijk het raakpunt van de banden en de weg in de gaten te houden. Het onhandige zat hem erin dat je nu minder goed recht naar achteren kon kijken, iets wat de verkeersveiligheid niet ten goede komt, want je hebt nou eenmaal meer nodig dan alleen de binnenspiegel. Vanwege het weer aan het begin van de rijtest, heb ik de minirotondetest enkele malen herhaald. Op het natte wegdek wilde de neus van de auto voornamelijk naar buiten toe glijden, op het moment dat er gas bij werd gegeven. Later tijdens een meer drogere wegconditie, bleef dit binnen de perken, maar gezien het feit dat de Grandeur aangedreven wordt op de voorwielen, verdwijnt deze aanleg voor onderstuur niet. De noodstop werd netjes voltooid, al zou hem iets meer bijterigheid niet misstaan.
