Jekyll en Hyde
Hoewel de eerder genoemde Evoque veel delen van het onderstel van de Freelander deelt, is het karakter van beide auto's geheel anders. Deze twee broers zijn als dr. Jekyll en mr. Hyde. Bij de Evoque word je elke bocht uitgedaagd om het gaspedaal nog wat dieper in te trappen en zul je je niet snel in het hoofd halen om je ook buiten de gebaande paden te begeven. In de Freelander daarentegen zal het niet snel in je hoofd opkomen om 'sportief' rijgedrag ten toon te spreiden, maar de zachte demping en minder directe besturing nodigen meer uit tot een relaxte rijstijl waarbij het niet zo snel hoeft.
Verlang je toch wat meer snelheid, dan komt dr. Jekyll om de hoek kijken en spurt de Land Rover er vandoor. Verantwoordelijk voor de verrassende versnelling is de soepele en krachtige viercilinder die - net als in de Evoque - 240 pk levert. Dit vermogen is niet alleen prettig op de verharde weg, ook tijdens een rit over steile bospaden en door modderpoelen kwamen de 240 paarden wel van pas. Geholpen door de korte overhang aan voor- en achterzijde en hulpsystemen als het 'terrain response system' en 'hill descent control' is geen ondergrond te zwaar of helling te steil.
Hoewel de auto niet aanmoedigt tot stevig 'planken', is zuinig rijden niet mogelijk. Met een gemiddeld verbruik van 12.1 liter per 100 kilometer sta je vaker bij de pomp dan je zou willen. Kanttekening is echter wel dat in dit verbruik het stuk offroad is meegenomen. In de praktijk ligt het gemiddeld verbruik op de verharde weg rond de 10.5 liter per 100 kilometer. Nog steeds niet extreem zuinig, maar wel acceptabel voor een auto van dit formaat en een motor met ruim voldoende vermogen.