Geen flux capacitor helaas...
Zoals gezegd krijgen wij een 'Back to the future-gevoel' bij de i8. Het futuristische design met vleugeldeuren is al ter sprake gekomen, maar wat onder de 'motorkappen' ligt is mogelijk nog meer bijzonder voor een auto in deze klasse. Een 'flux capacitor' zoals achterin de DeLorean uit de filmtrilogie vind je niet in de BMW, maar de combinatie tussen een anderhalve liter grote driecilinder uit een MINI en een elektromotor op de voorwielen mag op z'n minst apart genoemd worden. Het lijkt op papier een onderbemeten aandrijflijn voor een auto met deze uitstraling en een prijskaartje van net geen anderhalve ton. Toch spreken de getallen voor zich: 231 pk door een flinke turbo op de 1.5 liter benzinemotor en een 131 pk elektromotor zorgen voor voldoende vermogen om de auto rap van z'n plaats te laten gaan. Van 0 naar 100 moet binnen 4.5 seconden geklaard zijn. Dit kan enkel als beide motoren samenwerken. Zet je de auto in E-Drive dan rijd je volledig elektrisch. In de praktijk is de actieradius rond de 35 kilometer, wat samen met de kleine benzinemotor zorgt voor een gemiddeld brandstofverbruik van 7.4 liter per 100 kilometer. Zet je de pook in de Sport-modus, dan gaat de auto serieus van kiet. Ook het onderstel wordt wat straffer en een flinke roffel laat zich horen. Dit laatste is deels afkomstig van de benzinemotor en deels uit het speakersysteem. Hoewel het best lekker klinkt - als een flinke zescilinder zoals in de Jaguar F-Type - blijf je het gevoel houden dat het nep is. Zet je de pook een standje naar rechts, dan wordt de Comfort-stand ingeschakeld. Voor lange ritten is dit een ideale modus, waarbij de auto constant zelf bepaalt hoeveel vermogen van beide krachtbronnen wordt gevraagd. Hier merk je niks van. Het overschakelen van de elektromotor naar de brandstofmotor gaat zijdezacht. Ook het geluid blijft dan op de achtergrond.
