Opel Corsa 1.0 Turbo 115pk Cosmo OPC Line

Fun to drive

Met 115 pk en 170 Nm tovert de 1.0 driecilinder namelijk een brede glimlach op ieders gezicht. Al vanaf lage toerentallen pakt het blokje gretig op en komt de 1.063kg wegende Corsa enthousiast uit de startblokken. Nadat de turbodruk volledig is opgebouwd sleurt de kleine driecilinder als een malle door. Wauw, ongelofelijk hoeveel kracht in een 'melkpak' schuil kan gaan! Uiteindelijk vlakt de acceleratie bij 5.000tpm af en wordt het tijd om over te schakelen naar een hogere versnelling. De pook laat zich soepel en trefzeker door de schakelcoulisse bewegen. Na een korte adempauze pakt het blokje de draad weer op en begint het plezier van voor af aan.

Ook de rest 'klopt'. Zowel de stuurinstallatie als onderstelafstemming gooit geen roet in het eten. Voor een bread and butter model stuurt de Opel opvallend direct en voelt het onderstel soeverein aan. De vorige Corsa reed al aangenaam, maar de nieuwe doet daar nog een grote schep bovenop. Vooral het langeafstandscomfort is vermeldenswaardig. Putdeksels, grove oneffenheden en venijnige richels worden gevoelsmatig net zo comfortabel als in een grotere auto weggewerkt. Deze Corsa voelt bijna als een Insignia aan. Bijna, want het zware en logge karakter ontbreekt. De Opel gaat speels de bocht om, blijft de ingeslagen koers stoïcijns volgen en helt niet teveel over. In combinatie met de levendige motor maakt dit de Corsa tot een heerlijk gooi-en-smijt bakkie. Het is natuurlijk geen hardcore OPC, maar doordat de grenzen dichterbij liggen heb je er minstens net zoveel fun mee.

Het minder leuke aspect komt pas aan de pomp tevoorschijn. Met een speelse rijstijl stijgt het brandstofverbruik van de 1.0 driecilinder tot astronomische hoogtes. Het door Opel opgegeven verbruik van 4,9 liter haal ik bij lange na niet. De boardcomputer laat nog een enigszins optimistisch cijfer zien, maar na het aftanken pak ik de rekenmachine erbij en blijkt er uiteindelijk 6,7 liter loodvrij per honderd kilometer door de brandstofleidingen te zijn gestroomd. En dat is best fors voor een driedeurs hatchback. Toegegeven, mijn rechtervoet was daar zeker medeschuldig aan, maar in principe zou je verwachten dat een driepitter ook dan met minder genoegen zou nemen. Wellicht dat de teruggeschroefde 90 pk versie in de praktijk iets zuiniger is.