Toyota Avensis Wagon 2.2 D-4D D-CAT Executive

Het rijden

Ten derde male, ook na het starten, geeft de testauto zijn ware aard niet prijs. Als een echte diesel laat de stationair lopende motor zich horen. Dat verandert zodra je de koppeling laat opkomen, want dan wordt je getrakteerd op een flinke schop in je rug, gecombineerd met een luide schreeuw vanuit het motorcompartiment. De acceleratie wordt verzorgd door de 2.2 liter motor met 177 pk bij 3600 tpm en 400 Nm bij 2000 tpm. Met deze cijfers schopt de Avensis het in 8,6 seconden naar de 100 km per uur. Het “probleem” is daarbij wel een beetje dat de verhoudingen van de lagere versnellingen nogal kort zijn, waardoor er tijdens het accelereren veelvuldig geschakeld dient te worden. Deze motor komt het beste tot zijn recht op de snelweg, wanneer hij op kruissnelheid ligt. Dat is het moment dat de dieselgeluiden plaats maken voor hemelse rust. Zijn grootste party-trick zit hem in het verder accelereren, want zonder terug te schakelen zal de Avensis naar voren spuiten. Na de rijtest heb ik ter vergelijking ook nog in de 2.0 D-4D met 116 pk (bij 4000 tpm en 280 Nm bij 2000 tpm, 0-100 in 11,4 sec.) gereden in exact dezelfde Executive uitvoering. Belangrijkste verschil is dat de lagere versnellingen veel langere slagen maken, waardoor het optrekken een iets comfortabelere aangelegenheid wordt dan de brute kracht die de 2.2 met zich meebrengt. Als we van beide motoren de vermogen/ koppel curve bekijken, dan is goed te zien dat de 2.2 zijn koppel van 400 Nm tussen de 2000 tpm en de 3000 tpm levert, waarna hij bij hogere toeren dit koppel snel verliest. De 2.0 houdt zijn koppel van 280 Nm minder lang vast. Slechts tussen de 2000 tpm en de 2300 tpm zit het ideale toerental, maar de afbouw van koppel is na dit punt minder abrupt dan bij de 2.2. Hetzelfde is ook te zien bij de toerentallen die de pk’s doen opzwepen.

Het besturen van de Avensis gaat met het gemak die je van een auto in deze klasse zou moeten verwachten. De stuurbekrachtiging assisteert op een subtiele manier de chauffeur die op die manier een goed contact met de weg houdt. Het onderstel is stevig afgesteld, maar houdt de rit heel lang comfortabel. Je zult echt van de gebaande weg af moeten om het oncomfortabel te laten worden. Het stuk gras dat ik moest oversteken om op de fotolocatie te geraken, was vlak, maar toch voldoende hobbelig om de wielophanging flink aan het werk te zetten. Op dat moment moest de Avensis toch behoorlijk aan comfort inboeten. Maar ja, hoe vaak rijd je met je Avensis over een grasveld?
Hoewel het schakelen doelbewust gaat, had ik liever gezien dat de pook de helft korter was geweest. Dat maakt snel schakelen makkelijker. Daarnaast vind ik de styling van de pook van de 6-bak minder geslaagd en ligt de knop van deze pook minder lekker in de hand dan het exemplaar die de 2.0 heeft. Tijdens de minirotondetest toonde de Avensis zich als een voorspelbaar en een wegvaste reisgenoot die zonder drama zijn rondjes draaide. Idem bij de remtest, al moet er wel bij vermeld worden dat de ABS niet ongemerkt zijn werk voltooide. Je kon door het pedaal heen, de werking van het systeem voelen.