Het interieur
De cockpit van de testauto is een, zij het wat eentonig gekleurde, prettige plek om te verblijven. Het kenmerkt zich door mooie materialen en een prima afwerking. Ik heb er wel naar gezocht, maar kon geen enkele schoonheidsfout ontdekken. Het enige onderdeel wat een breekpunt vormt is het handvat in de deur. Met name de vorm van het deel met de raambediening is mij een doorn in het oog. De stoelen hebben de juiste afmetingen en zitten perfect. De zijdelingse steun is dermate goed dat je het gevoel krijgt dat je nooit van je stoel zult glijden, ongeacht de snelheid in de bocht. De verdere bewegingsvrijheid voor de inzittenden is voldoende, maar de SLK is geen ruimtewonder. Zeker als het dak gesloten is, is de hoofdruimte niet overmatig. Je kunt de stoelen een flink stuk naar beneden zetten, maar ook dan blijft het een beetje krap. Dus ook in de winter het dak maar open, dat kan met onze zachte winters makkelijk in dit land. Je zet gewoon de verwarming aan en schakelt de airscarf in. Kleine kans dat je het dan nog koud hebt. Die airscarf heb ik uiteraard ook getest, maar gezien het lekkere weer op de testdag, heb ik die toch maar weer gauw uitgezet.