Volvo XC90 2.5T Summum

Het rijden

De XC90 die bij de dealer klaar stond, is een 2.5T Geartronic Summum uitvoering. De 2.5 liter Turbo levert een vermogen van 210pk bij 5000tpm. Het maximumkoppel van 320Nm ligt tussen de 1500 en 4500 tpm.
Door deze cijfers kan al geconcludeerd worden dat het veel besproken ‘Turbogat’ bij deze wagen niet aanwezig is. Dat komt mede doordat Volvo bij deze 5-cilinder een lagedrukturbolader monteert.
In de praktijk kan dit alleen maar bevestigd worden. Uit een laag toerental schiet de 1991 kilo zware SUV al meteen goed vooruit. De Geartronic doet goed zijn werk in combinatie met de 2.5 liter Turbo. De schakelwegen worden doorkruist zonder er erg in te hebben. De Geartronic is ook voorzien van een Manual-stand waarmee de schakelwegen handmatig bedient kunnen worden.

De ophanging is vooraan van het type McPherson. Achteraan wordt gebruik gemaakt van een Multi-Link achterwielophanging. Die is niet adaptief, maar de gekozen afstelling zorgt bij normaal gebruik ten allen tijde voor een zeer comfortabele rit die dankzij een ver doorgedreven isolatie stil is en van storende trillingen vrij blijft. Tijdens een rit op de snelweg is het uitermate goed vertoeven in de XC90. Het enige wat de oren kunnen waarnemen is het rolgeluid van het rubber en het windgeruis wat bij SUV’s nu eenmaal een grotere stoorzender is.
Door de grote spoorbreedte blijft de XC90 steeds stabiel in langzaam of snel genomen bochten. Echter, zoals het een (grote) SUV beaamd, helt de XC90 flink in de bochten. Het zwaartepunt ligt gewoon erg hoog bij dit soort modellen.
Het weggedrag is voorspelbaar, vooral onderstuurd. De communicatie tussen weg en stuurwiel is voor een SUV meer dan gemiddeld. De optionele snelheidsafhankelijke stuurbekrachtiging (+ €380.-) die op de testauto aanwezig was, is een aanrader. De stuurinstallatie werkt daarmee op lage snelheden en bij het inparkeren uitermate licht wat wel zo lekker is. Hoe hoger de snelheid, hoe zwaarder de werking van het stuur. Vooral bij hogere snelheden voelt dit wel zo prettig aan.

Tijdens de testrit komt goed naar voren dat de XC90 een heerlijk comfortabele SUV is. Het comfort ligt op een zeer hoog niveau. Je zit lekker hoog waardoor het zicht rondom uitstekend is. De motor (en automaat) reageert goed op het gaspedaal. Wanneer gedoseerd gas wordt gegeven komt de XC90 rustig op gang, echter wanneer het pedaal gevloerd wordt zal de Geartronic terugschakelen en de SUV de sporen geven. Het rempedaal vind ik persoonlijk niet erg prettig aanvoelen, hij moet erg ver ingetrapt worden wanneer er enig respons van de reminstallatie komt. Misschien is dit inmiddels anders bij de gefacelifte versie van de XC90.

Ondanks de afmetingen en de bodemvrijheid van een net geen 22cm is de XC90 geen terreinwagen. De tractie (van de optionele adaptieve vierwielaandrijving AWD) en bodemvrijheid voldoen ruimschoots voor een uitstapje op het onverhard, maar als je de XC90 moeilijk terrein voorschotelt zit de ophanging veel te snel door haar reserve heen en zal ook de tractiecontrole niet meer kunnen verhinderen dat de bijna 2 ton zware SUV zich ingraaft. Niet erg, want Volvo steekt niet onder stoelen of banken dat de XC90 daar niet voor bedoeld is. Wie echt met de auto de modder in wil zal moeten shoppen bij concurrenten als Mitsubishi, Toyota of Land-Rover.

Tijdens de testrit op vooral provinciale- en snelwegen komt het verbruik, volgens de boordcomputer, op circa 15,0L/100km. Dit relatief hoge verbruik kan te maken hebben met de hoge koets en de motor, die toch 2 ton in beweging moet houden. Volgens de fabriekopgave van Volvo zou het verbruik op een gemend parcours 11,8L/100km moeten bedragen.