Audi S3 2.0 TFSI quattro Pro Line

Het rijden

Wanneer dan eindelijk de sleutel om mag, blijkt nog niet direct het ware aard van deze S3. Een relatief bescheiden geluid komt ten gehore wanneer de motor stationair loopt. Toch blijkt even later, wanneer de omstandigheden er geschikt voor zijn, dat er wel degelijk een sportief geluidje in deze Audi schuil gaat. De vierpitter laat zich wat hoger in de toeren nadrukkelijker horen en op een gegeven moment komt ook het oorstrelende geluid van de fluitende turbo om de hoek kijken. Het laat zich raden dat de motor je bij deze geluiden rap naar illegale snelheden voert. De 100 km/u is net als de eerder geteste TT 3.2 in 5,7 seconden behaald, maar daarna houdt het voorlopig nog niet op en je moet jezelf goed onder controle hebben om je roze papiertje niet kwijt te raken. Zowel de sprint vanuit stilstand als de tussensprintjes lijken niks voor te stellen voor de S3, zolang je de motor maar flink toeren laat maken. Laat je de toeren echter niet zo hoog opklimmen, dan ontpopt de S3 zich tot een relatief comfortabele reisauto. De auto is niet onrustig op het gas en kan zich daardoor prima in bijvoorbeeld het stadsverkeer voortbewegen. Ook bij hogere snelheden is prima op een rustige manier te rijden als ook dan maar de toeren laag gehouden worden en dat is prima mogelijk met de handgeschakelde zesbak. Bedenk je toch ineens dat je haast hebt dan is met even terugschakelen de motor ook zo weer ontwaakt en klinkt er direct weer een opzwepend geluid uit het vooronder.

Bij een snelle auto en een handbak hoort natuurlijk een mooi kort pookje en korte verhoudingen in de bak die eraan hangt. Met doeltreffende korte klappen is het accelereren van de auto met schakelen bij te houden. Toch vergt het wel enige gewenning om met name in de lagere versnellingen de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen. Doordat de turbo zich vooral laat gelden in de hoge toerentallen, kan het opschakelen naar een hogere versnelling en dus weer een lager toerental met name in het begin wat stoterig overkomen. Gedurende de tijd die de bestuurder doorbrengt met de S3 leert hij of zij steeds beter op welk moment en op wat voor manier er bij pittig optrekken het beste opgeschakeld kan worden. Hetzelfde geldt voor het afremmen op de motor. Doordat de overgang naar een lagere versnelling wat heftiger is dan bij de gemiddelde auto, kan je je daarop in het begin nog wel eens verkijken. Opvallend is bij het schakelen wel de koppeling. Die is namelijk maar zo gewoon. Dat klinkt misschien vreemd, maar niet als je gewend bent dat bij de sportievere broeders de koppeling zich over het algemeen zwaar tot zeer zwaar laat bedienen. Hij komt in het geheel van de auto een beetje slap of zelfs gevoelloos over.

Het eerder genoemde kleine stuurtje is mede verantwoordelijk voor ‘het leukste rijden’ in deze S3. Namelijk het bochtenwerk. Met name slingerende wegen zijn een feest. De directe besturing zorgt ervoor dat je je heel accuraat door de bochten kan manoeuvreren, en neem daarbij de formidabele wegligging en je kunt ver gaan. Héél ver. Mede door de verlaging, het stuggere onderstel en de vierwielaandrijving is het op droog wegdek haast niet te doen om de auto uit balans te krijgen. De S3 ligt werkelijk als een magneet op het wegdek en daardoor is het echt een genot om volop gebruik te maken van deze wegligging in combinatie met de acceleratie.

De S3 is door de mogelijkheid om er ook rustig mee te rijden nog relatief zuinig ook. Relatief, want zodra je het gas even flink intrapt stijgt het verbruik natuurlijk tot exorbitante waarden, maar dat is iets waar je je op kan instellen. Het nadeel van veel sportieve auto’s is dat het verbruik ook bij gewoon gebruik nog steeds erg hoog is. Als je bij de S3 even let op hoe je rijdt is een gemiddeld verbruik van 6 komma nogwat liter op de 100 km zelfs haalbaar, wat toch netjes is voor een dergelijke auto.