MINI Clubman Cooper Chili

Chocoladevulling

Het interieur is perfect afgestemd op de buitenkant. Dezelfde chocoladekleur van de buitenkant heeft ook zijn weg naar binnen gevonden en zorgt ervoor dat de stoelen en deurpanelen net zo bruin zijn als de buitenkant. Nu overigens wel in de smaak 'Duo Penotti', want her en der zijn roomwitte accenten te vinden, zoals de biesjes op de stoelen, de onderrand van het dashboard en de armsteun die in de deur verwerkt zit. De gebruikte vormen zijn bekend uit de driedeurs MINI's, maar het blijft origineel. Al is het maar omdat je door de grote keuze aan kleuren voor leer, dashboard en panelen niet snel een identiek interieur vindt. Het interieur bevat vele knipogen naar de oude Mini met de niet te missen snelheidsmeter in het midden, maar ook door schakelaartjes in de middenconsole en de ronde ventilatieroosters. Je zou denken dat je een ieder die de snelheidsmeter niet goed kan aflezen direct door mag naar de opticien, maar vreemd genoeg is hij onder het rijden toch niet altijd even makkelijk af te lezen. En dat komt dan ook met name door de positie ervan. Gelukkig wordt in de toerenteller op het stuur ook digitaal de snelheid aangegeven. De afwerking van het geheel en de materiaalkeuzes zijn natuurlijk BMW-waardig. Toch was er een smetje op de afwerking te vinden. De bedrading van de sensoren die aangeven of de gordels gedragen worden zie je namelijk zo langs de geleiderails van de stoel lopen als je langs de zitting naar beneden kijkt. Het lijkt pietluttig om het te noemen, maar goed, perfect is niet hetzelfde als bijna perfect. Even onder het tapijt of een andere afdekking was een kleine moeite geweest.

De stoelen zitten als gegoten en hebben een lekker sportieve snit. Je wordt aan alle kanten omsloten door opstaande randen en de zittingen zijn lekker hard, zodat je goed voelt wat de auto doet. Met de verschillende hendels is de stoel prima handmatig te verstellen in elke gewenste stand. Op de achterbank merk je waar de winst van de Clubman vooral zit. Je kan hier namelijk nu best aardig zitten. Vooral de hoofdruimte is prima te noemen en ook de benen kan je nog best kwijt achter de voorstoelen, hoewel langere personen wellicht met hun benen tegen de voorstoelen toch wat ongemakkelijker zullen zitten. Het grote punt is nu natuurlijk de instap. Die is prima te doen doordat je geen last meer hebt van stijlen langs de portieren. Voor mensen met kinderen in zitjes is het zelfs heel handig, want met de makkelijk naar voren te schuiven stoel, kan je makkelijk even in de auto gaan 'staan' om de gordeltjes van de stoeltjes vast te maken. De gordel van de bijrijder is bij de instap wel wat tricky geplaatst. Deze zit namelijk aan de naar buiten klappende B-stijl vast en onder bij de dorpel aan een geleider. Negen van de tien keer glijdt de gordel mooi over de geleider weg zodat je geen last hebt van de gordel, maar een enkele keer blijft ie toch net wat hangen, waardoor je een mooie struikeldraad kan krijgen. De bagageruimte die middels de achterdeurtjes de bereiken is, is leuk, maar niet royaal te noemen. Waar je bij een station toch gauw aan een pakezel denkt, moet je met die benadering deze auto absoluut niet bekijken. Het is dan ook niet voor niets dat MINI zelf wel graag spreekt van een shooting break. Toch heb je met de bank plat nog best een leuke opslagruimte beschikbaar.