Mercedes-Benz C 63 AMG

Klinische perfectie

Na een niet bijzonder spannende avond en nacht in Bochum treden we de volgende dag de terugreis aan. De auto moet weer terug, en na vier dagen valt me dat niet eens zo zwaar. Maar voordat het zo ver is kunnen we nog een aantal keren ervaren hoe het is om jenseits von gut und böse de andere kant van de 250km/h te beleven. Plaats delict: De Oberhausen Straight. Ik heb nooit begrepen waarom de A3 van Oberhausen naar Arnhem deze naam draagt, want zo recht is deze snelweg helemaal niet. Laat staan overzichtelijk genoeg om constant topsnelheden veilig aan te houden. Toch is het zeer zeker mogelijk om hier goed hard te kunnen, meerdere keren zelfs. Zodoende verbaas ik me na een aantal keren op hoge snelheid te hebben gereden, over de remmen die merkbaar last van fading krijgen. Een echt betrouwbaar gevoel geeft dat niet, vooral als de auto bij normaal remmen wat heen en weer begint te slingeren op slecht wegdek.

Dit was dan ook het enige moment waarbij ik met de auto reed, en niet de auto met mij. Want de sensatie van acceleratie en snelheid wordt in de C63 AMG deels tenietgedaan door de synthetische besturing, de 7G-TRONIC transmissie die wat aan verfijning mist en de letterlijke perfectie van Mercedes-Benz. Alles gaat geheel moeiteloos, of het nou gaat om het rijden op topsnelheid of het in bedwang houden van de kont op een heuvelachtige weg. De echte rijbeleving ontbreekt, of om het anders te zeggen: de bestuurder hoeft de C63 AMG niet te temmen, want dat doet de elektronica al. En dat had nou juist niet gehoeven, temeer omdat de C63 AMG best ordinaire klanken van zich geeft. Toch overheerst het uiteindelijke gevoel dat de C63 AMG in de Opiumwet zou moeten staan, zo verslavend was een C-Klasse nog niet eerder!


Fotografie: Jesse Kraal