Mitsubishi Lancer Sportback 1.8 145 MIVEC Intense

MIVEC: variabele kleptiming

Bij introductie van de Sportback is er vooralsnog maar één benzinekrachtbron leverbaar. Maar dieselaars niet getreurd: ook de 2.0 DI-D is in deze hatchback gewoon leverbaar. Dit testexemplaar was voorzien van de 1.8 benzinemotor met 143 pk welke is voorzien van een vijfversnellingsbak. Bij het starten van de motor draait de MIVEC rustig zijn rondjes. Het is net een naaimachine, zo rustig is zijn loop. Ook tijdens het rijden blijft het geluid vooral in het vooronder en komt het minimaal het interieur binnen. Alleen als de 1800cc flink op toeren wordt gejaagd worden de decibellen talrijker. Zoals gezegd is deze krachtbron een MIVEC, wat eigenlijk de tegenhanger is van Honda's VTEC, een systeem met variabele kleptiming. In de praktijk komt het er op neer dat de motor meer kracht kan produceren bij hogere toerentallen en het benzineverbruik kan reduceren bij lagere toerentallen. Dit is ook duidelijk aan het gedrag van de motor te herkennen, onder de pakweg 3.000 toeren geeft de motor nauwelijks thuis en lijken de pk's ver in het vooronder te zijn verstopt. Relaxed rijden met de Lancer gaat hierdoor vrij gemakkelijk waarbij er weinig geluid te bespeuren is. Boven de 3.000, en eigenlijk pas boven de 4.000 toeren, begint het geweld los te raken. Het maximale koppel ligt dan ook bij 4.250 toeren per minuut en dit is ook zeker merkbaar. Vanaf de 4000 toeren krijg je ook daadwerkelijk een duw in de rug en bevestigt de motor dat hij het nu pas echt naar zijn zin heeft. Doortrekken tot een kleine 6.000 toeren is dan ook geen probleem. Om dus de Lancer aan te spreken op prestaties ben je genoodzaakt het toerental niet onder de 3.000 toeren te laten zakken. De krachtbron is bij deze toerentallen wel goed te horen binnenin, maar een vervelend geluid produceert deze zeker niet.

De versnellingsbak maakt veel goed bij het streven naar prestaties in de Sportback. Het mag zeker genoemd worden dat deze vijfbak als één van de lekkerste schakelt in zijn segment. Het korte pookje heeft maar hele korte slagen nodig en is behoorlijk trefzeker. Daarbij ligt het aangrijppunt van de Lancer vrij ver onderin wat voor sportieve aspiraties alleen maar ten gunste. De rijeigenschappen van de Sportback doen die van zijn carrosseriegenoot en Evolution-uitvoering eer aan. Het onderstel wordt gekenmerkt door een prachtige balans tussen comfort en sportiviteit. Zelfs op slecht wegdek is de Sportback opvallend comfortabel te noemen waarbij de feeling met het wegdek wat ontbreekt. De stuurinstallatie geeft helaas niet alles door, maar de besturing is daarbij wel prettig direct waardoor je de Lancer goed de bocht in kan sturen. Daarbij is het opvallend dat snel genomen bochten echt geen enkel probleem met zich meebrengen.. Een aanvulling daarop is wel dat de gemonteerde Yokohama banden zeker geen goede invloed hierop hebben. De Lancer schuift, mede door deze banden, snel rechtdoor. Vooral bij scherp ingestuurde bochten is dit overduidelijk merkbaar.