Mazda CX-7 2.2 CiTD TS+

Magneetbaan

Deze gunstige gewichtsverdeling dient als basis voor een uitgekiend onderstel en aandrijfsysteem. De Mazda is namelijk voorzien ATS AWD, wat in het kort erop neerkomt dat tot 50% van het koppel naar de achterste wielen kan worden gestuurd. Op glad wegdek of modderpaden heb je dus feitelijk de beschikking over automatisch bijschakelende achterwielaandrijving. In het bos of op een bergachtige helling zul je de CX-7 echter niet tegenkomen. De Mazda is namelijk veel meer een comfortabele crossover met een verrassend goed weggedrag. In snel genomen bochten registreert het systeem via diverse sensoren optredend onderstuur zodat de achterwielen met veel plezier de auto om de bocht smijten. Het is werkelijk verrassend hoeveel grip de auto op nat wegdek heeft, je zou bijna denken dat er geleidende magneten onder het asfalt verscholen zitten.

Maar hoe zit het met de overige aspecten? Een goed gebalanceerd onderstel is leuk, maar als de besturing of motor niet meewerkt heb je er vrij weinig aan. Gelukkig is daar bij de CX-7 geen sprake van. Het nieuwe stuurtje voelt niet alleen lekker aan, maar geeft commando’s ook superdirect aan de voorwielen door. Een bocht insturen gaat met veel precisie, maar helemaal perfect is het niet. Daarvoor is de weerstand in het stuurhuis iets te beperkt, waardoor je het stuur niet mooi in een bepaalde positie kunt houden. Rond de middenstand is het ook een beetje vaag, maar op Autobahn snelheid is dat juist weer prettig. Met één vinger aan het stuur hou je de CX-7 ook bij topsnelheid makkelijk op koers. Het gaat zelfs zo vanzelfsprekend dat je bijna denkt met een Duits product op stap te zijn. Autobahn-fähigkeit ten top!

Daarvoor zorgt ook de fijne dieselmotor die weinig moeite met het gewicht van de CX-7 lijkt te hebben. Op papier vallen de 11,3 seconden weliswaar enigszins tegen, maar eenmaal op de weg ervaar je het blok als heel levendig. Van een turbogat is nauwelijks sprake, tussen 1.500 en 3.000 toeren blijven de vierhonderd newtonmeters onophoudelijk aan de auto trekken. Ook bij flinke hellingen blijft de Mazda maar gaan, zolang je niet in een al te hoge versnelling terecht komt. Schakelen gaat trouwens prima, de zes verzetten liggen dicht tegen elkaar aan en de pook vliegt als een mes door de boter door de schakelcoulisse heen.