Renault Clio Estate Energy dCi 90 Dynamique Eco2

Lieveheersbeestje

Waar de verkopen voor Renault een lichtpuntje zijn in deze economische baisse, mag Nederland zelf ook nog trots zijn. Het is immers de Nederlander Laurens van den Acker die sinds een aantal jaar de scepter zwaait bij Renault als het gaat om de ontwerpen. Nu is de Mégane nog maar recent aangepast door hem, maar de Clio en de Captur zijn ontegenzeggelijk succesvol. Ook onze testauto komt van zijn tekentafel en is na een redelijk anonieme voorganger een lust voor het oog. Met zijn bolle lijnen en grove vormen heeft hij een guitige uitstraling. De rode lakkleur contrasteert heerlijk met de zwarte details. Alhoewel, details kan je het amper meer noemen het zwart is rijkelijk aanwezig op dit 'lieveheersbeestje'.

Laurens van den Acker heeft prima werk geleverd met het achterwerk van deze Estate. Door in de heuppartij de bolle vormen terug te laten komen, zit het achterste deel niet als een aangeplakt onderdeel aan de carrosserie vast, ondanks dat dit in letterlijke zin wel zo is; de wielbasis is gelijk aan die van de vijfdeurs, terwijl de auto twintig centimeter langer is. Door tegelijkertijd een aflopende daklijn en een oplopende heuplijn te hebben, ziet de Clio er toch vlot uit. Het enige stukje kritiek op het design van het exterieur is wat ons betreft bestemd voor het handgreepje aan de achterportieren. Het is leuk á la Alfa Romeo verwerkt in de c-stijl, maar ontbeert een ontwerp dat bij de rest van de koets past. Doordat het materiaal ook nog eens van dof plastic is, waar de rest glanzend is, detoneert het behoorlijk.