Seicilindri versus Vivaldi
Maserati's corporate identity komt volledig naar voren na het omdraaien van de contactsleutel. Niet alleen de naam klinkt als muziek in de oren, maar ook de klanken die uit de vier uitlaatmonden de buitenwereld in worden geslingerd. Ondanks het feit dat de 3.0 V6 voorzien is van twee dempende turbo’s klinkt de motor magistraal. Het valt niet te vergelijken met de donkere tonen die de atmosferische 4.2 V8 uitslaat, maar de door Ferrari ontwikkelde V6 laat allesbehalve subtiele klanken los. In de sportmodus gaan twee kleppen in het uitlaatsysteem open en kun je puur door met het gaspedaal te spelen de hele straat ’s ochtends wakker maken.
Rijdend wordt het feest alleen maar groter, bij iedere beroering van het gaspedaal schreeuwt de V6 het van vreugde uit. Bij het handmatig opschakelen met de rechterflipper word je getrakteerd op een heerlijke ‘wroaap’ die zich in instant kippenvel vertaalt. Wat kan daar nou tegenop? Tegen het concert van de zescilinder is eigenlijk alleen de fenomenale geluidsinstallatie opgewassen. Op reistempo geniet je als bestuurder van een continue strijd om de hardste toon tussen het overdonderende uitlaatgeluid en een klassiek Vivaldi-concert. Wat kan autorijden toch een genot voor al je zintuigen zijn. Met 410pk en 550Nm is de Maserati Ghibli zeker niet de meest krachtige powersedan waar ik ooit mee gereden heb, maar wel een auto die de meeste emoties oproept.
