Het rijden
De bijzonderheden houden nog niet op bij het exterieur van de Copen, ook het rijden is een belevenis op zich. Bij het instappen valt allereerst de lage zit op. De twijfels over de compactheid van de buitenzijde verdwijnen als sneeuw voor de zon als getracht wordt de stoel nog een standje naar achteren te zetten. De stoel blijkt echter al in de achterste stand te staan. Later blijkt de zitpositie achter het stuur toch goed in te stellen. Mede vanwege het in de diepte en hoogte verstelbare stuurwiel en de goed opgestelde pedalen blijkt het instellen van een sportieve en toch comfortabele zitpositie geen probleem te vormen. Na deze belangrijke zaken wordt de motor gestart: na een paar krachtige slagen van de startmotor komt de 1,3 liter motor tot leven. Een flinke brom wordt waargenomen, de dubbele uitlaat zal hiervoor verantwoordelijk zijn. Opvallend na de eerste meters is hoe kinderlijk eenvoudig deze auto is te berijden. Niet de meest schokkende constatering, maar toch wordt van een dergelijk excentriek en bijzonder ‘autootje’ verwacht dat de techniek wat minder makkelijk te bedienen is. De techniek is vanzelfsprekend nog steeds door de ingenieurs van Daihatsu ontwikkeld, zowel de motor als de versnellingsbak worden ook gemonteerd in de Sirion II. Welbekende techniek dus, zeker omdat de motor ook nog in de Yaris van moederbedrijf Toyota wordt geleverd.
Al snel blijkt dat de vergelijking met de genoemde auto’s ophoudt bij de motor en versnellingsbak. De Copen stuurt niet alleen scherp, ook het onderstel is drastisch aangepast om de rijbeleving tot het uiterste te maximaliseren. Uitdagend en sportief, zo valt het rijgedrag van de Copen het beste te omschrijven. Niet alleen het extreem lage gewicht van 850 kg en de kleine afmetingen van de carrosserie zorgen voor een sportieve wegligging. De straffe, sportieve afstelling van de vering en dempers en de relatief brede banden hebben het meeste effect op de wegligging. Heerlijk direct is het stuurgedrag, met het goed vastpakkende Momo sportstuur valt de carrosserie zeer precies te plaatsen in de bochten. Het meest voldoet echter het bijbehorende gevoel. Als een kart lijkt de Copen zich over de weg te kunnen verplaatsen, de te bereiken bochtsnelheden zijn hoog, zo niet zeer hoog. De geringe bodemspeling van 10,5 cm in onbeladen toestand doet ook hier goed, de carrosserie helt ook in snel genomen korte bochten niet noemenswaardig over. Een nadeel van de straffe afstemming van het onderstel en de korte veerwegen is de bijbehorende stugge demping. Korte oneffenheden en gaten in de weg worden genadeloos doorgegeven aan het onderstel, de sportstoelen bieden hierbij nog enige extra demping.
De rijeigenschappen zijn met zowel open als gesloten kap getest. Met open kap en de zijruiten omlaag is het tot circa 80 km/u nog prettig rijden, met de zijruiten omhoog tot circa 120 km/u. Boven deze snelheden krijgen in beide situaties de turbulente luchtstromingen in het interieur de overhand. De stijfheid van de carrosserie is met open kap voldoende om het torderen te beperken tot een minimum. Dit kan echter niet verhinderen dat er bij het rijden over slecht wegdek enkele sidderingen door de carrosserie kunnen gaan. Met gesloten kap komt dit verschijnsel niet voor. Het geluidscomfort is met gesloten kap zodanig dat het tot 120 km/u comfortabel rijden is. Bij hogere snelheden krijgen zowel het windgeruis als het motorgeluid de overhand in de geluidsproductie.
Het kartgevoel tijdens het rijden met de Copen wordt mede opgewekt door de felle en soepele krachtbron. De 1,3 liter viercilinder benzinemotor met 16 kleppen en variabele kleptiming heeft voor de toepassing in de Copen een aangepast motormanagement gekregen. Hierdoor reageert de motor wat feller en is tevens het uitlaatgeluid wat sportiever. Met een maximaal vermogen van 87 pk en een maximaal koppel van 120 Nm heeft de motor voldoende in huis om de 850 kg wegende carrosserie zeer vlot voort te bewegen. De bekende sprint naar de 100 km/u kan volgens de fabrikant zelfs in 9 seconden rond afgeraffeld worden. Tijdens het rijden over binnenwegen overheerst echter het vertrouwen dat er altijd vermogen voorhanden is voor een vlotte tussenacceleratie. Ook de prettig korte schakelwegen van de vlot te schakelen versnellingsbak geven de bestuurder een goed gevoel. Misschakelen is door het duidelijk gespatieerde schakelpatroon haast onmogelijk. De versnellingspook heeft een prettige weerstand, het koppelingspedaal is een stuk lichter te bedienen. Tenslotte is het niet onbelangrijk de ruim bemeten reminstallatie te noemen, met een prettige pedaaldruk zijn de remmen goed en precies te doseren.
