Porsche 911 Carrera 4S

Het rijden

Links van het stuur zit het contact, waarmee je de zescilinder boxermotor kunt wekken. Bij het starten gaat de toerenteller meteen even richting tweeduizend toeren en hoor je een beschaafde brom vanuit de staart klinken: het beest is wakker. Tijdens het wegrijden valt gelijk op dat deze auto weinig moeite heeft met stadsverkeer. Hij stuurt niet zwaar, hij reageert niet nerveus op het gaspedaal, de auto is ook niet stuiterig op oneffenheden of verkeersdrempels en bovendien heb je geen last van een zwaar koppelingspedaal: het is immers een automaat.

Een automaat hoort niet in een sportwagen. Toch is het Tiptronic S systeem, een volautomaat met handmatige bediening via het stuur, best prettig. In de handmatige stand kun je zelf op- en terugschakelen, maar ook in de automatische stand is dat mogelijk, hij gaat dan echter wel weer terug naar de automatische stand nadat je zelf hebt geschakeld. Helaas doet zo een automaat wel enigszins afbreuk aan de sportieve beleving, bovendien schakelt hij al vroeg op naar een hogere versnelling en laat terug naar een lagere versnelling.

Op de middenconsole zitten twee heel aardige knopjes: een met uitlaat- en een met een schokbreker-symbooltje. Met het uitlaat-knopje kun je het volume en de klank van het uitlaatgeluid regelen: standaard of extra rauw en luid. Natuurlijk klinkt de ‘rauwe’-stand schitterend, maar is niet onwaarschijnlijk dat het op den duur wat vermoeiend kan zijn. Het schokbreker-knopje hoort bij het actieve onderstel, door dit knopje in te drukken kun je kiezen tussen een normale instelling of een wat stugger onderstel. Op deze manier kun je eenvoudig de auto wat sportiever of wat minder sportief maken.

Eenmaal gewend aan de automaat, aan de knopjes en aan de geluiden, kan het echte rijden beginnen. Wat meteen opvalt, is de enorm snelle gasrespons: even het pedaal indrukken is al genoeg om de neus direct een stukje omhoog te laten gaan. Ook reageert de auto heel direct op stuurbewegingen, het moge duidelijk zijn dat we met een sportwagen te maken hebben. Zowel met de ‘harde’ onderstelafstemming als met de ‘comfortabele’ afstemming is de wegligging zeer goed, de auto ligt vrijwel altijd netjes vlak op de weg.

Tijdens de testperiode is er regelmatig op nat wegdek gereden en dan komt de vierwielaandrijving goed van pas, hoge bochtensnelheden zijn mogelijk zonder dat de auto ‘glijerig’ aanvoelt. Bovendien voelt de auto niet logger aan dan een achterwielaangedreven 911, dat bij andere vierwielaangedreven auto’s wel eens het geval is. Helaas heeft het wel een keerzijde: de 4S is een beetje zwaarder dan de S, dus qua acceleratie op hoge snelheden en qua topsnelheid lever je iets in.

Desalniettemin is deze 911 erg vlot. Vanaf stilstand kost het net iets meer dan vijf seconden om te accelereren tot 100km/h en nog eens vijf seconden later passeert de teller 160km/h. Pas bij 290km/h verliest de 911 het gevecht tegen de natuurkrachten en houdt hij op met accelereren. Het is zo klaar als een klontje dat deze auto qua prestaties zijn mannetje staat. Ook in het vertragen is hij erg goed. De remmen zijn zeer bijterig en zelfs na regelmatig hard remmen verliezen ze hun kracht niet.