Kia Optima Hybrid Super Pack

Cruiser pur sang

Hét verschil met de eerder geteste Optima is te vinden onder de motorkap en in de bagageruimte. Als je de motorkap hebt geopend, springen de oranje gekleurde onderdelen direct in het oog. Dit is de bedrading ten behoeve van de hybride-aandrijving, die die kleur heeft gekregen omdat deze onder hoogspanning staan. Geheel achterin de KIA ligt een accupakket. Omdat deze grotendeels in de bagageruimte is gepositioneerd kost het 27% van de liters die normaal beschikbaar is. Rijd je weg met de Hybrid, dan neemt de elektromotor het initiatief. Tot een snelheid van ongeveer 30 km/u rijd je volledig elektrisch en vanaf daar springt de brandstofmotor ongemerkt bij en neemt het uiteindelijk helemaal over. Waar enkele 'premiummerken' nog wel 's een steekje laten vallen in de soepele overgangen van de hybride-aandrijving, is dit bij de KIA perfect voor elkaar.

Niet alles is zo perfect voor elkaar echter. Kort gezegd zijn er twee problemen: de beperkte kracht van de benzinemotor zonder hulp van de elektromotor enerzijds en het hogere gewicht en de andere banden anderzijds. Het gevolg van het eerste is dat de benzinemotor hoorbaar hard moet werken om de bijna 1.600 kilo zware Optima te versnellen. Hoewel we - gezien het bergachtige gebied waarin we reden - geen realistisch testverbruik hebben kunnen noteren, is het maken van toeren niet bevorderlijk voor het verbruik. Het tweede probleem is een combinatie van het gewicht en de banden. Doordat er andere banden - met een lagere weerstand - zijn gemonteerd op de Hybrid om het verbruik te verlagen, is de auto vrij snel onderstuurd. Al bij relatief lage bochtsnelheden kermen de banden het uit en uiteindelijk glijdt de Optima over zijn voorwielen naar de buitenkant van de bocht. Rijd je echter lange stukken op de snelweg, dan is er geen vuiltje aan de lucht en rijdt de auto uiterst comfortabel en zuinig.