Renault Clio V6

Het rijden

Het feest begint pas echt goed, als je de sleutel omdraait en de V6 tot leven laat komen. Vlak achter je ontstaat er dan een ongedempt en ongegeneerde kakofonie van de krachtbron. Als eigenaar wil je eigenlijk het liefst in een tunnel gaan wonen. Er zit wel in een radio in het dashboard, maar een liefhebber zal die uitlaten, omdat je die toch niet hoort, als je de auto de sporen geeft. Bij het intrappen van de koppeling merk je al dat dit niet eens echt zwaar gaat. Je zou bij een auto van dit kaliber een zwaardere bediening kunnen verwachten, maar het werkt allemaal vergelijkbaar met de normale Clio uit die tijd.

Conform het verzoek van de verkoper, gaf ik de olie genoeg tijd om op bedrijfstemperatuur te komen, waarna ik alleen nog moest opletten op de vochtige plekken op het wegdek. Gelukkig waren die er niet al te veel, dus kon ik de Clio lekker de sporen geven. Dat resulteerde in een bocht naar links, net na een stoplicht in een flinke zijstap van de achterpartij. Deze drift liet zich makkelijk opvangen en hoewel ik er niet op bedacht was, raakte ik er niet door in de problemen. Het overige verkeer zal er het zijne wel van gedacht hebben. De acceleratiecijfers tonen dat het gebrul meer is dan alleen maar geluid. Nul naar honderd wordt behaald in 5,8 seconden, dit wordt bewerkstelligd door een vermogen van 255 pk bij 7150 tpm en 300 Nm bij 4650 tpm. Opvallend is dat je geen moment het gevoel hebt dat er zoiets burgerlijks is als luchtweerstand.

De minirotondetest leverde een opmerkelijke bevinding op: zoals te verwachten was, vanwege de achterwielaandrijving, was er geen enkel spoortje van onderstuur te bekennen. Het lijkt soms wel of dit woordje niet eens in het vocabulaire van de Clio voorkomt. Zelf toen de snelheid hoger en hoger werd bleef overstuur uit, de grens van het toelaatbare was nog ver te zoeken. Wel moest ik meerdere malen corrigeren omdat de voorwielen enthousiast de binnenkant van de bocht op bleven zoeken. Een verkeersrotonde is overigens de beste manier om de richting waarin je rijdt met 180 graden te veranderen. De draaicirkel is maar liefst 13 meter en je hebt dus flink de ruimte nodig. De remtest verliep in eerste instantie ook niet vlekkeloos. Ik wilde namelijk ondervinden hoelang de remweg was, bij een snelheid die 50 procent hoger lag dan de normale testsnelheid. Onnodig om te vermelden dat de stopafstand ook navenant toenam, maar op een gegeven ogenblik tijdens het remmen had ik het gevoel dat er nooit een einde aankwam. Zeer opvallend hierbij was dat de auto in geen enkel opzicht instabiel werd.

Eigenaren van sportwagens en potente uitvoeringen zullen het ook regelmatig meemaken, andersoortig verkeer dat zich wil meten met jouw sportieveling. Nu zou je daar eigenlijk boven moeten staan, maar als de uitdager een jonge gozer in een witte Golf II is, dan is de verleiding om zo’n jongen volledig te decimeren volop aanwezig. Ik weet nu eigenlijk nog niet welke motor hij tot zijn beschikking had, omdat hij naast me kwam staan bij het stoplicht naar links. En mede doordat de weg 2-baans 90 graden linksaf sloeg kon hij mij in eerste instantie volgen, omdat ik wilde voorkomen dat de Clio V6 in de bocht zou uitbreken. Daardoor zat hij dus nog naast me toen het afslaan was voltooid en dat was het moment dat het gaspedaal in de Clio contact maakte met de vloerbedekking. Gevolg: dag meneer in de Golf.

Rustig rijden is ook prima te doen met de V6, bij normale snelheden of druk verkeer gedraagt de Clio zich voorbeeldig. Je voelt wel dat de auto dan wat onrustig is, maar door de prettige werkende koppeling heb je niet het idee dat je elk moment bij je voorganger in zijn kofferbak zal staan. Het brandstofverbruik zal dan ook gunstiger zijn. Bij constante snelheden die binnen de wettelijk aangegeven liggen, is een verbruik mogelijk van 1 op 10. Laat je je opnaaien door jongeren die wedstrijdjes willen doen, dan kan de consumptie stijgen naar 1 op 5.

Klik hier voor een filmpje van onze Renault Clio 3.0 V6 Sport ‘03