Porsche 911 Turbo

Comfortabel kanon

Tijd om de contactsleutel een kwartslag te draaien. Achterons begint de biturbo boxermotor rustig te pruttelen. Als we wegrijden valt op dat de staande pedalen wel erg rechtop staan, dat is even wennen. De weerstand in de pedalen valt overigens wel mee, in tegenstelling tot bij zijn belangrijkste concurrent – de Ferrari F355 – hoef je bij de 911 Turbo niet over enorme kuiten te beschikken om het koppelingspedaal te bedienen. Ook de versnellingspook laat zich makkelijk bedienen, lekker stevig en heel direct. Eenmaal op weg blijkt dat dit een heel prettige auto is om rustig mee te rijden, hij voelt absoluut niet nerveus aan bij lage snelheden en nodigt ook niet constant uit om te planken. Maar als je alleen rustig rijdt, dan kun je waarschijnlijk beter een simpele 911 Carrera kopen.

Een bijna lege snelweg geeft ons de mogelijkheid om de acceleratie uit te proberen, dus we trappen het gaspedaal eens flink in. Meteen zwiept de grote teller voor onze neus naar rechts en zien we de snelheidsmeter bijna net zo snel bewegen. Het is bijna onwerkelijk hoe snel deze auto optrekt, het is alsof je alle natuurwetten buitenspel zet zodra je het gaspedaal vloert. Nu moeten we even vermelden dat dit exemplaar in de Porsche-fabriek een klein krachtkuurtje heeft gehad; in plaats van 408pk is de motor nu goed voor 430pk. Van stilstand naar 100km/h kan binnen vier seconden en van 100km/h naar 200km/h duurt niet veel meer dan een seconde of acht. Cijfers die pas echt gaan leven als je ze hebt meegemaakt.

Het opmerkelijke van dit alles: de auto doet het in alle comfort. Okay, je wordt in je stoel gedrukt als je vol accelereert, maar het motorgeluid blijft binnen perken, de wegligging is uiterst stabiel en bij hoge snelheden heb je zo weinig last van windruis dat je prima een gesprek kunt voeren zonder je stem te moeten verheffen. Natuurlijk zijn dit allemaal positieve eigenschappen, voor een Audi bijvoorbeeld. Het is jammer dat de 911 Turbo niet wat meer sensatie biedt. Het gaat heel hard en dat is goed, maar de snelheidsbeleving en de ‘kick’ van het sportwagen rijden blijven een beetje achter. Aan de andere kant zullen er genoeg mensen zijn die juist geen compromisloze straatracer willen en toch op zoek zijn naar een sportwagen met veel pit, voor hen is dit uiteraard wel een aantrekkelijke auto.

Op bochtige wegen blijkt deze 911 over een geweldige wegligging te beschikken. In de meeste bochten ligt hij net zo strak op de weg als op een kaarsrechte snelweg. Ideaal voor wie hard door de bocht wil, maar ook wel een beetje gevaarlijk. Het is namelijk lastig om niet overmoedig te worden. De grens ligt zo ver dat je absurd hard moet rijden om op de grens te rijden en omdat hij behoorlijk comfortabel is, rijd je sowieso al makkelijk te hard. Daarom moet je goed op je snelheid letten. Deze auto geeft je het gevoel dat ‘te hard door de bocht’ niet bestaat, maar er zijn natuurlijk altijd grenzen. Zelfs voor de 911 Turbo.