Porsche Cayman 2.7

Boxergenot

Het blijft wennen, het contactslot links van het stuur. Ook na langere tijd met de Cayman vergis je je nog vaak en zit je weer met de sleutel in je rechterhand klaar om te starten. Totdat je weer beseft: dat doet Porsche anders. Maar goed, dat mag de pret niet drukken en direct na het starten klinkt dat overheerlijke geluid van de zescilinder boxermotor achter je. En niet alleen het motorgeluid doet direct zijn bijdrage aan de sportieve beleving, maar ook de zware bediening van de pedalen en de versnellingspook sluiten daar goed op aan.

Goed, in alles lijkt deze Cayman sportief. Van buiten, van binnen en in de bediening. Gelukkig blijft het daar niet bij, maar maakt de auto qua krachten ook deze sportieve aspiraties waar. De naald van de toerenteller klimt vanuit stilstand razendsnel naar het rode gebied, dat boven de 7000 toeren pas begint. Met een korte klap zit je een versnelling hoger en voor je het weet is het haast weer tijd om te schakelen. En dat is niet omdat het zulke korte versnellingen zijn, nee juist niet, de auto zit al ruim boven de 100 km/h als je aan de derde versnelling toe bent. Het is gewoon jammer dat je in Nederland vrijwel geen gelegenheid hebt om zo nog eens een paar versnellingen door te kunnen gaan. Met een top van 260 km/h zou je nog best even door kunnen gaan. Je merkt overigens wel heel goed dat de top van het vermogen hoog in het toerengebied zit. Er zit gevoelsmatig best wat verschil of je vanuit stilstand – en dus vanuit de eerste versnelling – vertrekt of dat je bijvoorbeeld na een bocht vanuit de tweede versnelling weg probeert te sprinten. Je merkt dat je dan onder pakweg de 4000 toeren per minuut de auto toch net wat tekort komt om zich echt een racemonster te kunnen noemen. Het is iets dat je sowieso merkt in hogere versnellingen, dat het verschil in wel of niet terugschakelen voor een acceleratie enorm is. Tegelijk met het moment dat het boxergeluid naar een overtreffende trap gaat, voel je de krachten toenemen boven de eerder genoemde 4000 toeren per minuut. Dat er wat dat betreft nog een schepje bovenop kan, verklaart ook dat de Cayman S ook leverbaar. Die heeft tenslotte toch nog 50 pk bovenop de 245 pk die de gewone Cayman huisvest. Al moet wel gezegd dat de pk’s voor de beleving niet nodig zijn, die is er ook voldoende in de gewone Cayman.

Waar het accelereren een feest is, kan de wegligging en het stuurgedrag natuurlijk niet achterblijven en dat doet het ook niet. Met de lage ligging, de middenmotor en de achterwielaandrijving heb je een ideale combinatie om bochten echt stevig door te kunnen. Het sturen gaat met het kleine stuurtje behoorlijk direct en een correctie is ook prima te maken. Gelukkig maar, want dat laatste is nog wel eens nodig als je tot het uiterste gaat. De achterkant wordt toch wat listig als je de grenzen gaat opzoeken, maar is wel goed in de hand te houden. Wel is het belangrijk om altijd goed je hoofd erbij te houden, want door externe omstandigheden zoals regen of slecht wegdek kunnen deze grenzen soms wel wat anders te komen liggen.

Bij snelle auto’s is het ook altijd weer de vraag of hij ook rustig te bereiden is. Al zal die vraag relevanter zijn bij snelle limousines dan bij een echte sportwagen als deze, maar toch is het wel prettig als je de keuze hebt. Het antwoord is: ja, het is mogelijk. Het ligt voornamelijk aan de bestuurder of die zich ook daadwerkelijk kan beheersen, want de auto ademt overal om je heen sportiviteit uit. Zeker als je de auto maar voor een paar dagen tot je beschikking hebt, wil je met name de sportieve geneugten ervaren. Toch bleek dat het dus inderdaad mogelijk is om rustiger te rijden, al moet je wel blijven werken om de pedalen en pook te bedienen. Het bleek zelfs dat de Cayman tijdens het rustigere rijden een liter per 100 km minder verbruikte dan de opgegeven 9,5 liter per 100 km. Daarin heeft de Cayman echt voor verbazing gezorgd. Overall kwamen we net boven het gemiddelde uit, maar gezien de rijstijl is dat toch ook zeker netjes te noemen.